- Katılım
- 22 May 2023
- Mesajlar
- 1,140
- Tepki
- 4,037
- Puan
- 283
Ayyy herkese Merhabalar
Baya uzun zaman oldu görüşmeyeli heyecanlandım
.
Nasılsınız, umarım iyisinizdir
Aniden gittim bunun farkındayım ama uzun süredir de düşünüyordum. Çünkü buradan bağımsız günlük hayatımda baya zorlandığım anlarım oldu. Onlar ile ilgilenmek istedim ve buraya bir süre veda ettim. Buraya girmemek başlarda zordu , burada çokça vakit geçirdim ve çok güzel arkadaşlıklar edindim. Sizinle olmamak üzücüydü. Bi süre sonra alıştım.
Şuan mutluyum çünkü eve geldim ve bizimkilere haber vermemiştim . Bizim ana dersler yıllık o yüzden ocakta vize ,haziranda da final oluyor. Seçmeli dersler dönemlik dersler ve kasımda vize ,ocakta final. İki seçmeli dersin vizesinden kalmıştım. Finallere deli gibi çalışarak baya yükseltme yaptım ve büte kalmadım. Ama bizimkilere büt durumu olma ihtimali var ve pazara kadar anca açıklanır diyordum. Bu yüzden geç geleceğimi söyledim. Ama büt durumu olmayınca bileti kestim ve eve geldim. Bizimkiler aşırı şaşırdı. Annem ve babam benim geldiğime inanamadı. Sen gerçek misin dediler. O anki mutluluğumu anlatamam. Kalbim güm güm atıyor. Annemin gözleri doldu , şaşkınlıktan hareket edemedi. Babam da çok mutlu olmuştu. İlk defa bana bu kadar mutlu bakmıştı 
. Kız kardeşim de ağlamıştı
.
Bazılarınız ne var ki bunda üni hayatı , aileden uzak olmak normal , birçok öğrenci bunu yaşıyor diyebilirsiniz. Ama ben ara tatilde eve gitmedim ve ailemi en son ekimin ilk haftası görmüştüm. Onun dışında son bir , iki ay zor zamanlardan geçirdim. Ve artık bıkmıştım her şeyden. Tek istediğim evime gitmekti.
Birçoğumuzun sınav stresi, gelecek kaygısı var ki benimde çok fazla var. Çok stres yapan birisiyim ve vizelerim de yaklaşınca stresin bana olumsuz dönütleri oldu. Burada olmadığım vakit bu olumsuz dönütlerle uğraştım. Kabuslar gördüm ve acı çektiriyordu. Acı çekerek uyandım çoğu zaman. Hatta rüyamda ne gördüm bilmiyorum ama üç gün kolum sızladı. Yemek konusunda çok sıkıntı çektim. Midem aşırı derecede hassaslaştı. Özellikle akşam yemeği yemeye dayanamıyordum. Midemi mahvediyordu. Haftalarca uykusuz kaldım. Gece üçe dörde kadar uyuyamıyordum. Günümü ders çalışarak geçiriyordum. Fakülte, kütüphane ve yurt arasında geçti haftalarım. Yurda nasıl geldiğimi bilmiyordum. Aşırı yorucu bi süreçti.
Kabus gibiydi o zamanlar ve atlatamıyordum. Bedenimi olumsuzluklar ve stres ele geçirmişti. Acı çektiriyordu. Ağlamak istiyorum ama içimi rahatlatacak kadar ağlayamıyordum ve içimde birikti birikti ve birgün patladı. İşte o zamanlar @Vankedisi🐈☢️ bana ulaştı. Onunla konuşmaya başladım ve o zamanlar çok yardımcı oldu bana. Kendisine çok teşekkür ediyorum. Yolumu kaybetmiştim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kendisine çok teşekkür ediyorum
.
Kedi ile konuşurken bi arkadaşımla konuşmamı ve içimi boşaltmamı söylüyordu. Ağlayarak ona yazıyordum.Tam o sırada da en yakın arkadaşım , ona reels göndermiştim ona cevap vermişti. Ben de müsait misin, seninle konuşmak istiyorum yazdım. Ve o beni aradı. Telefonu açtım ve ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bi on dk ağladım. Arkadaşım, ben ona söylemesem de neden ağladığımı anladı ve bir şey demedi. İçimi boşaltmamı bekledi. Onunla baya uzun sohbet ettim. Sen şuan içine attıklarını boşaltıyorsun ve yarın kalktığında hiçbir şeyin kalmayacak dedi. Ve öyle oldu.
Aklıma geldikçe daralıyorum. Hiç hoş zamanlar değildi. Kedi benimle konuşmasaydı belki daha da içime atardım. O yüzden ona çokça kez teşekkür ediyorum
İki hafta vize olduk. Mübarek bitmek bilmedi. Uykuya hasret kaldım , gece üçe dörde kadar uyumayıp ders çalışıyordum. Sonuçlar ne zaman açıklanır bilmiyorum ama dünkü aşırı zordu. Hiçbir şey yapamadım. Olabildiğince yazdım ama kazık gibiydi. Sınavda , hoca bu kağıdımı görse kim bu gerizekalı der , dedim. Zor soracağım dedi de aşırı teknik bilgi istedi ayrıca çok saçma yerlerden sordu. Bi hukuk öğrencisinin bilgisini ölçecek bi sınav değildi. Bir de Ceza genel var ona da aşırı sinir oldum. 12 hafta boyunca ders gördük ama ilk 6 haftayı sormuştu. En önemli konuları sormadı. Sınavı yapmadım değil yaptım ama sınav kağıdı da denmezdi. Buradaki tepkim kolay veya zor olması değil , kalite. Bildiğiniz üzere hukuk okuyorum ve hocalarımız teknik bilgileri pek sevmiyor. Bu bilgileri somut olayda değerlendirmemizi , yorum kabiliyetimizi ve yazı yazma becerimizi geliştirmemizi istiyorlar. O yüzden sıkça olay soruları sorarlar. Tek bi olay üzerinden tüm dönem öğrendiğimizi dökebilmemizi isterler. Ama işte bazıları böyle yapmayıp öğrenciyi ters köşe yapmaya bayılıyor
. Kaç alırım bilmiyorum ama ben elimden geleni yaptım. Klasik olduğu için de hocaların değerlendirmelerine kaldık. Nasıl kabul ederlerse artık
.
Çok yazdım kusura bakmayın.
Siz neler yaptınız, sizin hayatla mücadeleniz nasıl gidiyor? Alındı mı karneler
Baya uzun zaman oldu görüşmeyeli heyecanlandım
.Nasılsınız, umarım iyisinizdir
Aniden gittim bunun farkındayım ama uzun süredir de düşünüyordum. Çünkü buradan bağımsız günlük hayatımda baya zorlandığım anlarım oldu. Onlar ile ilgilenmek istedim ve buraya bir süre veda ettim. Buraya girmemek başlarda zordu , burada çokça vakit geçirdim ve çok güzel arkadaşlıklar edindim. Sizinle olmamak üzücüydü. Bi süre sonra alıştım.
Şuan mutluyum çünkü eve geldim ve bizimkilere haber vermemiştim . Bizim ana dersler yıllık o yüzden ocakta vize ,haziranda da final oluyor. Seçmeli dersler dönemlik dersler ve kasımda vize ,ocakta final. İki seçmeli dersin vizesinden kalmıştım. Finallere deli gibi çalışarak baya yükseltme yaptım ve büte kalmadım. Ama bizimkilere büt durumu olma ihtimali var ve pazara kadar anca açıklanır diyordum. Bu yüzden geç geleceğimi söyledim. Ama büt durumu olmayınca bileti kestim ve eve geldim. Bizimkiler aşırı şaşırdı. Annem ve babam benim geldiğime inanamadı. Sen gerçek misin dediler
. O anki mutluluğumu anlatamam. Kalbim güm güm atıyor. Annemin gözleri doldu , şaşkınlıktan hareket edemedi. Babam da çok mutlu olmuştu. İlk defa bana bu kadar mutlu bakmıştı . Kız kardeşim de ağlamıştı.Bazılarınız ne var ki bunda üni hayatı , aileden uzak olmak normal , birçok öğrenci bunu yaşıyor diyebilirsiniz. Ama ben ara tatilde eve gitmedim ve ailemi en son ekimin ilk haftası görmüştüm. Onun dışında son bir , iki ay zor zamanlardan geçirdim. Ve artık bıkmıştım her şeyden. Tek istediğim evime gitmekti.
Birçoğumuzun sınav stresi, gelecek kaygısı var ki benimde çok fazla var. Çok stres yapan birisiyim ve vizelerim de yaklaşınca stresin bana olumsuz dönütleri oldu. Burada olmadığım vakit bu olumsuz dönütlerle uğraştım. Kabuslar gördüm ve acı çektiriyordu. Acı çekerek uyandım çoğu zaman. Hatta rüyamda ne gördüm bilmiyorum ama üç gün kolum sızladı. Yemek konusunda çok sıkıntı çektim. Midem aşırı derecede hassaslaştı. Özellikle akşam yemeği yemeye dayanamıyordum. Midemi mahvediyordu. Haftalarca uykusuz kaldım. Gece üçe dörde kadar uyuyamıyordum. Günümü ders çalışarak geçiriyordum. Fakülte, kütüphane ve yurt arasında geçti haftalarım. Yurda nasıl geldiğimi bilmiyordum. Aşırı yorucu bi süreçti.
Kabus gibiydi o zamanlar ve atlatamıyordum. Bedenimi olumsuzluklar ve stres ele geçirmişti. Acı çektiriyordu. Ağlamak istiyorum ama içimi rahatlatacak kadar ağlayamıyordum ve içimde birikti birikti ve birgün patladı. İşte o zamanlar @Vankedisi🐈☢️ bana ulaştı. Onunla konuşmaya başladım ve o zamanlar çok yardımcı oldu bana. Kendisine çok teşekkür ediyorum. Yolumu kaybetmiştim ve ne yapmam gerektiğini bilmiyordum. Kendisine çok teşekkür ediyorum
.Kedi ile konuşurken bi arkadaşımla konuşmamı ve içimi boşaltmamı söylüyordu. Ağlayarak ona yazıyordum.Tam o sırada da en yakın arkadaşım , ona reels göndermiştim ona cevap vermişti. Ben de müsait misin, seninle konuşmak istiyorum yazdım. Ve o beni aradı. Telefonu açtım ve ben hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Bi on dk ağladım. Arkadaşım, ben ona söylemesem de neden ağladığımı anladı ve bir şey demedi. İçimi boşaltmamı bekledi. Onunla baya uzun sohbet ettim. Sen şuan içine attıklarını boşaltıyorsun ve yarın kalktığında hiçbir şeyin kalmayacak dedi. Ve öyle oldu.
Aklıma geldikçe daralıyorum. Hiç hoş zamanlar değildi. Kedi benimle konuşmasaydı belki daha da içime atardım. O yüzden ona çokça kez teşekkür ediyorum
İki hafta vize olduk. Mübarek bitmek bilmedi. Uykuya hasret kaldım , gece üçe dörde kadar uyumayıp ders çalışıyordum. Sonuçlar ne zaman açıklanır bilmiyorum ama dünkü aşırı zordu. Hiçbir şey yapamadım. Olabildiğince yazdım ama kazık gibiydi. Sınavda , hoca bu kağıdımı görse kim bu gerizekalı der , dedim. Zor soracağım dedi de aşırı teknik bilgi istedi ayrıca çok saçma yerlerden sordu. Bi hukuk öğrencisinin bilgisini ölçecek bi sınav değildi. Bir de Ceza genel var ona da aşırı sinir oldum. 12 hafta boyunca ders gördük ama ilk 6 haftayı sormuştu. En önemli konuları sormadı. Sınavı yapmadım değil yaptım ama sınav kağıdı da denmezdi. Buradaki tepkim kolay veya zor olması değil , kalite. Bildiğiniz üzere hukuk okuyorum ve hocalarımız teknik bilgileri pek sevmiyor. Bu bilgileri somut olayda değerlendirmemizi , yorum kabiliyetimizi ve yazı yazma becerimizi geliştirmemizi istiyorlar. O yüzden sıkça olay soruları sorarlar. Tek bi olay üzerinden tüm dönem öğrendiğimizi dökebilmemizi isterler. Ama işte bazıları böyle yapmayıp öğrenciyi ters köşe yapmaya bayılıyor
. Kaç alırım bilmiyorum ama ben elimden geleni yaptım. Klasik olduğu için de hocaların değerlendirmelerine kaldık. Nasıl kabul ederlerse artık.Çok yazdım kusura bakmayın.
Siz neler yaptınız, sizin hayatla mücadeleniz nasıl gidiyor? Alındı mı karneler
. Kedilerin sağı solu belli olmuyor .O da yakında gelir inşallah
valla gelmiyeceksin sandım en son 
Narnia Günlükleri'ni izledik
çok çalışmanın karşılığını en güzel şekilde alırsın inşallah.
Kendi hayatını aksatmaman daha önemli biz seni hep bekleriz sen yeter ki iyi ol.
Buradaki varlığını özlemiştim, seni yeniden burada görmek beni çok mutlu etti. Konuştuğumuz zamanlarda yaşadığın zor günlerden bahsetmemiştin ama şimdi onları geride bıraktığını duymak rahatlattı. Hayatta her zaman inişler ve çıkışlar olacaktır. Çok bunaldığımız, yorulduğumuz ve hatta mümkün olsa yaşamaya ara vermek isteyeceğimiz zamanlar hayat boyu daima olacaktır ama sonunda her şey geçiyor, kötü günler bile... Sonlu bir ömre sahipken dertlerimizin de bir sonu olduğunu bilmek ve o sona mutlulukla kavuşmak hayattaki en büyük lezzetlerden biri. Mutlulukla kavuşamadıklarımızdan da çokça öğrendiğimiz şeyler oluyor, tecrübeyle sabit...
