Çocukları Sever Misiniz?

[Üye silindi 46]

Çocuklarla aranız nasıl?Ben şahsen uzaktan sevmeyi tercih ediyorum.İçimden "ne kadar tatlı bir şey bu" derim ama yakın duramam.Sanki ben yakınlaştığımda çocuğu ağlatıcakmışım gibi hiss ediyorum.Kucağıma almaya da çekinirim ya elimden düşerse diye.Ağlayanlara ise hiç tahammülüm yok.Kısacası çocuklarla aram hiç iyi değil.

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 31 May 2023

Çocuklarla aranız nasıl?Ben şahsen uzaktan sevmeyi tercih ediyorum.İçimden "ne kadar tatlı bir şey bu" derim ama yakın duramam.Sanki ben yakınlaştığımda çocuğu ağlatıcakmışım gibi hiss ediyorum.Kucağıma almaya da çekinirim ya elimden düşerse diye.Ağlayanlara ise hiç tahammülüm yok.Kısacası çocuklarla aram hiç iyi değil.

Ek olarak 0-10 yaş arası insanlarla geçinemem

 

[kayısı]

Bence 0-5 yaş arası en tatlı dönemleri.. Sonrasında özellikle erkek çocukları küçük birer canavara dönüşüyorlar. DFJKLGFJL Yine de hepsinin poposunu ısırabilirim, o ayrı.

 

[Hissiz Müziğim]

Ben çocukları çok seviyorum ya özellikle yaramaz, yerinde duramayan, konuşkan çocukları daha çok seviyorum. Onlar daha eğlenceli oluyorlar tabi saygısızlaşmadıkları ve edepsizleşmedikleri sürece. Çocuklarla eğlenmeyi , vakit geçirmeyi çok severim. Çocuklarla kendimi daha mutlu hissediyorum. Bebeklere ayrı bir hastayım. Bebek gördüm mü heyecanlandım. Hemen severim. Genelde çocuklar ve bebekler de beni çok severler.
Onlar güldü mü dünyam güzelleşiyor. Bebek gördüm mü değişik hissediyorum çok masum ve tatlılar. Sanki bu dünyaya ait değillermiş gibi .

 

[Hissiz Müziğim]

Ben çok severim. Küçük kuzenlerimle oynamak bana çok iyi geliyor. Onlarla şarkı söylemek, evcilik oynamak filan
Onları bir hafta görmeyeyim hemen özlüyorum ve canım sıkılıyor

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 31 May 2023

Evettt okula başlamadan önceki dönem o kadar güzel oluyor ki🥹🥹 hep öyle kalsınlar istiyorum nahwlsihsg

Benim amcamın bir torunu var 7 aylık falan . Normalde Malatya'da kalıyorlardı ama depremden dolayı Mersin'de kalıyorlar annesiyle beraber. Biraz huysuz ve inatçı ama o kadar tatlı ki. Hepimiz onu sevmek için savaş veriyoruz ama erkeklere çok düşkün. Erkek gördü mü yüzü gülüyor hiçbir şey yapmasalar bile. Konuşmayı çok seviyor konuşamasa da bile. Sürekli ağzından sesler çıkarıyor onunla konuşalım diye. Ayy yazarken onu çok özledim.

 

[Betülliçe✨]

ıı şey işte uslu olanları seviyorum sadece

 

[Hissiz Müziğim]

Ayy kız mı? Benim de 11 aylık bir kuzenim var o da erkeklere sürekli gülümsüyor dediğin gibi bizde de savaş çıkıyor onu sevmek için 🥹
Çok tatlılar ya
Umarım onu en yakın zamanda görürsün 🥹

Evet kız. Onu sık sık görüyorum zaten ama yine de özlüyorum. Sevmeye doyamıyorum ya

 

[marin]

Eskiden hiç ama hiç sevmezdim. Şimdi daha tolore edebiliyorum diyeyim. Eğer benim gibi evin en küçüğü hatta anne ve baba tarafının en küçük torunuysanız üstüne bir de etrafınızda hiç kendinizden küçük akraba, komşu çocuğu olmadıysa nasıl sevmeniz gerektiğini bile bilemiyorsunuz. O yüzden çocukları hep uzaktan seven ve pek tahammülü olmayan biriydim. Hele bilmiş bilmiş tavırları olan şımarık kız çocuklarına hiç dayanamam üzülerek söylüyorum ki. Ama 20 yaşımda bir yeğenim olunca ilk kez bir çocuğu kucakladım ve ilk kez bir çocuğu sesli sesli sevdim. Sanırım bie kırılma noktasıydı bu benim için. İlk birkaç ayında ödüm kopuyordu kucaklamaya. Sonra alıştım. Ve inanılmaz bir sabırlı tarafım varmış onu keşfettim. Ben tahammülüm yok sanıyormuşum. Şu an eskisi kadar 'çocuk mu, benden uzak olsun' kafasında değilim. Yinede hâla şımarık çocuklara katlanamam tabi, o değişmedi.

 

[BobaTea]

Hiç sevmem, anlaşamam da. Tatlı da bulmuyorum özellikle 7 yaş altı hiçbir çocukla anlaşamam. Ortaokul, lise çağlarındaysa arkadaşlık yaparım gayet. Erkek çocukları saymıyorum tabii. Ben genel olarak erkeklerle anlaşamıyorum.

 

[Athena]

Yaa hic sevmiyorum.Daha dogrusu nefret ediyorum diyile bilir.Bir çocukla 15 dakikadan fazla bi sure ayni yerde duramam,sonrasinda çocuk sacimi fln cekmeye baslar bende döverim.0-10 yaş yas çocuklari sevmiyorum.Küçük fareye benziyolar bi quyruklari yok.

 

[Müstesna]

Ben de eskiden çok yaklaşamazdım özellikle de bebeklere. Uzaktan severdim genelde. Kucağıma asla alamıyordum tutamam düşürürüm, bir tarafına bir zarar veririm diye. Ama konuşabilen çocuklarla güzel anlaşırdım. minyon biri olduğumdan olsa gerek genellikle çocuklar beni hep severler. Ben yakın durmasam da bana yanaşırlar falan.
Sonra yeğenlerim oldu. Prematüre doğdukları için çok miniciklerdi. Başlarda hiç kucağıma alamadım. Ancak kundaktayken alabiliyordum. Biraz daha büyüyünce kucağıma almaya başladım. Ama müthiş bir şey ya. Hani yeğen farklıdır diyordu herkes ama inanmıyordum. Cidden öyleymiş. Anneliği de az çok deneyimledim diyebilirim ve cidden çok zor. Annelerimize iyi davranalım şimdi 1 yaşındakar yeğenlerim ve büyüdükçe daha da tatlı olmaya başladılar. Seninle oynamaya falan başladıkça daha tatlı oluyorlar. Yeğenlerim ikiz olduğu için hem erkek hem kız çocuğun gelişimine aynı anda tanık oluyoruz. Erkek çocuğu da tatlı ama kız çocuğu bir başka. Başta erkek yeğenim daha güleç olduğu için onu daha çok seviyordum ama geçen hafta bizde kaldılar ve kız yeğenimin büyüdükçe daha tatlı olduğunu gördüm. Beni de çok sevdi şapşirik. Muhtemelen büyüdükçe daha da yaramaz olacaklar ve sinirlendirecekler beni ama ben çocukları hep sevmişimdir o yüzden bunalsam da sevmeye devam ederim diye tahmin ediyorum. Büyüdüklerinde instagram fotolarına "benim yakışıklı yeğenim" falan diye yorumlar yaparak darlayacak bir teyze olduğumu da göstermiş oldum burada

 

[soleil]

bir öğretmen olarak tabii ki de çocukları çok seviyorum ama akraba çocuklarıyla bir araya gelmekten hiç haz etmiyorum. sanırım "o zaten çocuklara bakıyor" kafası yüzünden. sanki benim hayattaki amacım herkesin çocuğuna bakıcılık yapmak? (ana sınıfı öğretmenlerinin bakıcı muamelesi görmesi dramı) ama bunu bir yana bırakalım, 4-6 yaş aralığındaki çocukların ne kadar masum ve tatlı olduğunu görseniz içiniz gider. gerçekten bazen çook çook çook yoruluyorum, gerek fiziksel olarak gerek psikolojik ama yanıma gelip bıdı bıdı konuştuklarında bütün gerginliğin yok oluyor.

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 2 Haz 2023

Ben çocukları çok severim ama onları yanlış yönlendiren, eğiten ebeveynlerini şamar manyağı yaparım (lafımla tabi) çok şükür yaklaştığım hiçbir çocuktan ters tepki almadım. Genellikle yukarıdan bakmak yerine onların boyuna gelecek şekilde diz çöküyorum ve onlardan izin alarak eylemlerde bulunuyorum. Sarılmak, öpmek, oyun oynamak gibi. O zaman hem özgür hissedip hem yakın oluyorlar

ayy yaptığın çok güzel bir davranış keşke herkes senin gibi olsa çocuklarla iletişim kurmak ve kendini sevdirmek o kadar kolay ki aslında dediğin gibi göz teması kurmak için eğilmek, izin almak çocukların değerli bir birey olduğunu hissetmeleri açısından çok anlamlı.

 

[asdudd]

Bir okul öncesi öğretmeni olarak gerçekten çok seviyorum. Çocuklar zorlayıcı olabiliyorlar, o yüzden fazla sabır gerektiriyor. Ama sonra bir çocuk gelip sana gülümsüyor, seni sevdiğini hissettiriyor kalbim yumuşacık oluyor.

 

[justcallmeasude]

Çocuklarla aranız nasıl?Ben şahsen uzaktan sevmeyi tercih ediyorum.İçimden "ne kadar tatlı bir şey bu" derim ama yakın duramam.Sanki ben yakınlaştığımda çocuğu ağlatıcakmışım gibi hiss ediyorum.Kucağıma almaya da çekinirim ya elimden düşerse diye.Ağlayanlara ise hiç tahammülüm yok.Kısacası çocuklarla aram hiç iyi değil.

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 31 May 2023

Ek olarak 0-10 yaş arası insanlarla geçinemem

Ben çok sevmiyorum, anca 2-5 yaş arasıyla geçinebiliyorum bir nebze. Bebeklere karşı napacağımı bilemiyorum panikliyorum.

 

[aslı]

Hala 14 yaşında olduğum için ben de çocuk sayılırım ama 4-5 yaşındaki küçük çocuklarla asla anlaşamam çok bağırıyorlar