Arkadaşlarımın birer birer mezun olup iş hazırlıklarına başlamasını görmek beni çok zavallı ve küçük hissettiriyorㅠ
Üniversite sınavına tekrar girerek Seul içindeki bir işletme okuluna kabul aldım, GPA’im 3.9x.
3 tane okul dışı aktivite yaptım ama hiç yarışmaya katılmadım…
İngilizce puanım veya sertifikam yok.
Bir yıllık ara verdiğim dönemde 10 milyon won (~6.8K USD) biriktirip bir aylık Avrupa gezisine çıktım, biraz gönüllülük çalışması yaptım ama başka bir şey yapmadım.
Mezuniyetime bir yıl kala gösterecek hiçbir şeyim olmadığını hissedince, bir teklif aldıktan sonra pratik deneyim kazanmak için altı ay daha ara verdim.
Bu sırada diğerleri mezun oluyor, onlarca okul dışı aktivite biriktiriyor ve hatta yurt dışında okuyor…
Kendi hayatımı neden böyle yaşadığımı sorgulamama sebep oluyor ⸌◦̈⃝⸍ʷʰʸˀ̣ˀ̣ˀ̣
–
1. Şu andan itibaren sıkı çalışmaya başlarsan her şey yoluna girer
2. Her şeyden önce, Seul içindeki bir işletme okulunda okuyor olman, seyahat etmiş olman ve az da olsa okul dışı aktiviteler yapmış olman bile kıskanılacak bir şey
3. Hayır, hayır, hiç de geç kalmış değilsin
4. Ben de etrafımdakilerin iş bulduğunu gördükçe sabırsızlanıyorum ama sonuçta iş bulduğunda da her şey aynı oluyor. İş bulmadan önce daha fazla deneyim kazanman da iyi bir şey. Kendini fazla sıkıştırma, sıkı çalıştığın sürece her şey yoluna girecek
5. 26 yaşında biri olarak, sınava sakince tekrar girebilmiş olmanı kıskanıyorum
6. Ya, seninle aynı yaştayım. Okul değiştirdin ve şimdi üçüncü yılındasın, birkaç sertifika al, yeter. Endişelenecek ne var ki?
7. …? Bebiş-yah… Ne diyorsun sen?
8. Asla geç değil, hayatını yaşa ve yaşın hakkında endişelenme
9. OP’nin yaşında olmak istiyorum…
10. Ben 25 yaşındayım ve hâlâ mezun olmadım, ama kendimi hiç aceleye getirdiğimi hissetmiyorum…
–
K: pannchoa
