“Sonsuz güç yoktur” sözündeki gibi, geçen yıla kıyasla zor bir dönemden geçiyorlar. 2024 yılının ilk yarısında “Supernova” ve ‘Armageddon’ ile, ikinci yarısında ise “Whiplash” ile hakimiyet kuran aespa için 2025 yılı o kadar da kolay geçmiyor. “Dirty Work” ile mevcut durumlarını korudukları düşünülebilir, ama <Rich Man> şarkısı, dudak senkronu gibi dış tartışmalar bir yana bırakıldığında bile, ivmelerinde belirgin bir düşüş gösteriyor. Bu sorun sadece listelerde veya sayısal verilerde değil, müziğin kendisinde de açıkça görülüyor.
Orijinal Kanner versiyonuyla karşılaştırılan bir videoyu izlediğinizde, genel görüş şarkının “çok zayıf” olduğu yönünde. Diğer distorsiyonların azaltılması, üyelerin vokal renklerini öne çıkarmak için kaçınılmaz bir düzenleme olabilir, ancak bu boşluğu “I’m a rich man” nakaratının aşırı tekrarıyla doldurmak gereksiz olmuş. Bu cümlenin şarkının “anahtar” cümlesi olduğunu düşünsek bile, çok sık tekrarlanması, girişte Cher’in yorumlarından ilham alan bağımsız kadın imajını basit bir reklam sloganına dönüştürüyor. “Lalalala” ile gevşek bir şekilde işlenen ilk nakaratla, şarkı, körü körüne kendini öven, özü olmayan bir kabuk haline geliyor.
Kalan şarkılara bu saklı gücün devredilip devredilmediği merak edilebilir, ama geriye bakıldığında bunun izlerini bulmak zor. < Drama > ile başlayan Kwangya/gerçeklik ikilemli ruh hali kompozisyonunun yerini alan tek şey boş bir yakıt deposu. Başlığının aksine sessizce kayan ‘Drift’ ile güçlendirici mesaj veren geleneksel bir hayran şarkısından farksız ‘To the girls’ arasında, <Savage>’ın ‘Achromatic Dream’ şarkısının devamı olmayı hedefleyen ‘Count on me’ ve ‘Better things’ın düşük uyaranlı pop’unu devralmaya çalışan ‘Angel #48’ çabaları acınasıdır.
Yükselen eşiği tatmin etmenin zor olduğu herkesin malumu. En azından uygun bir mazeret olsaydı daha iyi olurdu. Monster truck’ların yer aldığı müzik videosu ve elektro gitarlar ve gitar penalarıyla süslenmiş rock yıldızı konsepti, aespa’nın “güçlü” imajına kasıtlı olarak ihanet etmeye çalıştığı yorumuna bile yer bırakmıyor. Ne kasıtlı bir sapma ne de zamanında alınmış bir izin niteliği taşıyan tembel bir albüm. Bir saç teli kadar farkla, özgüven, kibire dönüşmüş.
–
1. Whiplash gerçekten harika bir şarkıydı
2. Whiplash’ten sonra hayal kırıklığı yaratmaya başladılar
3. Rich Man’deki tekrarlar gerçekten sıkıcı
4. Acaba aespa A&R ekibini mi değiştirdi?
5. Rich Man’daki şarkının “kilit” kısmı ciddi şekilde en kötü kısımlar… Bir dahaki sefere çıkmadan önce kendi şarkınızı dinleyin ㅠㅠ
6. “I am a rich man”ı bu kadar çok tekrarlamanın ne anlamı vardı anlamıyorum, ama demo’yu dinledikten sonra neden buna başvurduklarını anlıyorum. Peki o zaman sözleri değiştirmenin anlamı neydi? ㅋㅋ
7. Şarkı da dans da sönük kaldı
8. İlk kez Winter’ın sesinden sıkıldım
9. Whiplash’ten sonra çıkardıkları her şey çok tuhaftı
10. Angel48’i takdir ediyorum
–
K: pannchoa
