“BÖLÜM 1. Hangul
Bu sahne kostümünün en büyük ilham kaynağı, Jennie’nin Kore’ye ve Hangul’a uzun zamandır beslediği derin bağlılıktan geliyor.
Seoul City yumuşak bir şekilde yankılanırken Jennie sahnede beliriyor.
Seul burada sadece bir arka plan değil; bugünkü Jennie’yi şekillendiren başlangıç noktası olarak sessizce çağrılıyor.
Yaklaşık 15 metre uzunluğunda, Hangul ile kayda geçirilmiş ilk şarkı kitabı olan Cheonggyu Yeong’eon’dan dizelerin yazılı olduğu bir tül, karanlık sahnenin üzerine seriliyor.
Bu tül, yüzünü gizlemek için değil; kökenleri ve kimliğiyle yüzleştiği anı simgelemek için kullanılıyor.
Tül kalktığında ortaya çıkan Hangul, onun adını ilk kez çağıran dil; nereden geldiğini en net şekilde gösteren iz oluyor.
İkinci sahnede Hangul artık yalnızca bir dil değil, sesini şekillendiren anılar ve zaman katmanları olarak var oluyor.
“Adımı bu harflerle yeniden yazıyorum.”
“Bu dil beni hiçbir zaman sınırlamadı;
aksine beni daha da ileri taşıdı.”
Hangul, onun dünyaya açılan yolculuğunda sonunda tutunduğu en kişisel güç haline geliyor.
Final şarkısı, yaklaşık 200 saatlik bir çalışmayla ‘Jennie’ adının 2.000’den fazla kez işlendiği, altın varak detaylı bir ceketle başlıyor.
Bu kıyafet bir süs değil; kendi adını tekrar tekrar söyleyerek kendini kanıtladığı zamanın kaydı.
Geçmişin tüm katmanlarından geçtikten sonra
Jennie yeniden kendi adına dönüyor;
başkalarının bakışlarıyla değil, kendi diliyle kendini tanımlıyor
ve böylece modern bir kadının imgesini tamamlıyor.”
—
1. Aşırı havalı
2. Kim Seoul hanımefendi
3. Vay be
4. Aşırı iyi
5. Jennie’nin sahnesinde böyle detaylar yakalamak inanılmaz keyifli
6. Gerçekten detaylar efsane
7. Kim Jennie’yi Seul belediye başkanı yapalım
8. Sahnelere bakınca her birine ne kadar kafa yorduğu belli. Kıyafetler şaka değil
9. Sahnesinden kısmaması ve bu kadar yatırım yapması gerçekten çok etkileyici
10. Jennie resmen nükleer güç gibi
K:Pannchoa
