Sanki bazı insanlar yalnızlığa karşı çok hassas olurken, bazıları neredeyse hiç hissetmeyen genlere sahip gibi.
Ben annemden “yalnızlık hissetmeyen” geni miras aldım…
Ve dürüst olmak gerekirse, bence bana verdiği en büyük hediye bu.
Belki de bir bina ya da mülk miras almaktan bile daha büyük bir nimet.
Neden mi?
Çünkü yalnızlık yüzünden hayatlarını mahveden o kadar çok insan gördüm ki.
Gençken, “Yalnızım, yalnızım” diyen insanların abarttığını sanardım.
Yorumlar:
– Ben de, yalnız olmanın nasıl bir his olduğunu bilmiyorum
– Ben tam tersiyim, eskiden hiç yalnızlık hissetmeyen bir tiptim ama sonra birdenbire durumum çok kötüleşti, çok mutsuzum ㅠㅠ Gerçekten eski halime dönmek istiyorum. Bu gerçekten cehennem gibi
– Haklısın, bu gerçekten hayatın hilesi resmen… Ben de eskiden hayatımda pek yalnızlık hissetmezdim ama yaşlandıkça daha fazla hissediyorum. Eskisi gibi kendime daha iyi bakmam lazım
– Yaşlandıkça yalnızlığı daha fazla hissediyorum ㅠㅠ
– Vay be, sizleri kıskanıyorum… Cidden medyanın beyin yıkadığını düşünüyorum. Ortaokuldan beri kendimi çok yalnız hissetmeye başladım, hatta ağladım bile ㅠ ㅠ
–
1. Yalnızlık ve can sıkıntısı iki farklı şey
2. Ben de, pek yalnız hissetmem. İnternete girerim ya da OTT izlerim, olur biter
3. Çok yalnızım, sevdiklerimin yanındayken son derece mutlu olan biriyim..
4. Sanırım hiç gerçek anlamda yalnızlık hissetmedim, umarım gelecekte de böyle kalabilirim
5. Vay be… Ben de, yalnız olmanın nasıl bir his olduğunu gerçekten bilmiyorum. Hatta yalnız ve tek başıma olmayı rüyamda görürüm
6. Canım sıkılıyor gibi hissediyorum ama asla yalnız hissetmiyorum
7. Ben de yalnızlık hakkında pek bir şey bilmiyorum. Genel olarak insanları pek sevmem… Yalnız kalmak en rahatı ㅠㅠ
8. Çok yalnızlık hissediyorum ama bu çok hafif bir his ㅋㅋㅋㅋㅋㅋ Yalnız başıma takılabiliyorum ㅋㅋㅋㅋㅋ
9. Ben de yalnızlığın ne olduğunu bilmiyorum, bir his mi bu?
10. Çok kıskandım. Bunun ruh sağlığına iyi gelebileceğini düşünüyorum
–
K: pannchoa
