Burdan bir kişi değil ama küslük ile ilgili çok acı bir anım var.
Bir arkadaşım vardı. Kırgız Türkü ve Türk evliliğinden doğmuş. Uzun süre annesinin ikinci evliliğinden olan kişiyi öz babası bilmiş. Annesi ile üvey babası kavga ederken gerçeği öğrenmiş. Sonra öz babasını bulmuş öz babası askermiş (haberi yok bundan). İşte babası ile hep telefondan görüşmüş. Babası bir ara 3 ay aramamış sonra aradığında arkadaşım küsmüş olduğu için trip atmış. Cevaplamamış. Sonra işte bir kaç ay sonra aradığında babasının şehit olduğunu öğrenmiş. O kadar pişman olmuş ki yıllardır kendini suçluyor. Hiç unutmuyorum hep ikinci dönem sınav haftasına gelirdi ölüm yıldonumu. 1 hafta ağzına tek yemek sürmez. Kendini odaya kapatır sadece ağlardı. Yurtta kaldığımız için o kadar çabalardık ki iki lokma yesin diye. Yalvarırdık yani. O yüzden öldüğünde canınızdan can gidicek insanlara bu kadar kolay trip atıp küsmeyin. Ölümün ne zaman gelceği belli değil. Bu yüzden canımı çok yakmadığı sürece küs kalmam biliyorum ki ölse benim ağlamaktan gözlerim şişecek her an pişman olucam. Bu kadar rahat küsmeyin.