Ü
Üye silindi 192
Kar yağınca kirlerin temizlenmiyor güzel kızım, umutla hayal ediyor insan kötülüklerin kar taneleri gibi eriyip gittiği günleri ama yine hüsranla karşılaşılıyor çünkü aşırı hayalperestliğin arşta çay ve kitap ile eşlik ediyor beynine. Hayalperest olmak kötüdür demiyorum elbette, kim istemez ki yarına halı serecek kadar uyuşmuş bir beyni? Mesela şimdiki ben istemem, tüm günler boşlukta gri dumanla dans ederken geçiyor zaten, ben gri bir deriyken gidemem daha da koyu anlara çünkü bilirim siyahı döndüremezsin beyaz yahut maviye. Asabi biriyim, kafamdakine göre ise kardelenler kadar sıkıcı ve sakinim lakin kimdir kafamdaki bilmiyorum, bu vesileyle karakterimi hâlâ tanımlanamıyorum. Berduşlar gibiyim ama giymiyorum sokakların acılı iniltilerini üstüme, gelemem ben zora, böyle de korkak biriyimdir işte. Takıntılı da sayılırım, korktuğum şeyi araştırırken bile isteye sokuyorum karnıma o saçma ağrıyı. Var olduğumu bilsem de yokmuşum ben aslında, tomurcuklara benziyor ruhum, duramıyor bir bedende ve alanda. Kafa diyecektim değil mi? Kafa ne demektir ki? Parça parça anılar ile kuruntuların taht kurduğu, ütopik ama mutluluktan ağlatan anıları var olmadığı halde canlandıran bir yer benimkisi. Bilmiyorum neden yazdım bunu, çok mu amaçsızım neyim, dengelenmiyor bir türlü bu kırık zihinde hislerim ve karakterlerim.
Son bir kaç gündür roman yazma fikri tilkileri dolaşıyor aklımda bazen de şiir yazıyorum fakat önemli olan sizin tepkileriniz çünkü acemi olduğum için rezil de olmak istemiyorum, ciddi bir düşünce benimki aslında ama güvenemiyorum kırık ruhuma...
