Çok eski bir web tarayıcısı kullanıyorsunuz. Bu veya diğer siteleri görüntülemekte sorunlar yaşayabilirsiniz.. Tarayıcınızı güncellemeli veya alternatif bir tarayıcı kullanmalısınız.
Merhaba arkadaşlar. Ben 2004 doğumluyum. Bu sene mezun senemdi ve sınavım çok kötü geçti,büyük ihtimalle kötü bir sonuç alacağım ve eczacılık istiyorum o yüzden tutmayacak. Ama artık bıktım gerçekten. İki sene içinde hem anksiyete bozukluğu,hem depresyon,hem dikkat eksikliği hem de migren tanısı kondu bana. Migrenim de vertigoluymuş. Gerçekten o kadar berbat bir şey ki neredeyse her gün başım ağrıyor,kafamı ke*ip atmak istiyorum artık. Dayanamıyorum daha fazla. Bir sene daha mezuna kalmak istemiyorum. O kadar stresliyim,o kadar korkuyorum ki. Üniversitede yaşıtım insan bulamamaktan,tekrar başarısız olmaktan...Babam özellikle çok üstüme geliyor. Dayanamıyorum artık. Yataktan kalkmak bile,nefes almak bile zor geliyor artık. Şu iki sene içinde en son ne zaman içimden gelerek, mutlulukla güldüğümü bile hatırlamıyorum. Stresten on beş kilo aldım. Trikotillomani başladı kafamın üstünde kocaman bir boşluk var. Her şey bitsin istiyorum. Kendimde devam edecek gücü bulamıyorum.
Offf bir benzeri ama 1yıl fazlası ben de stresten 10kilo verdim hala da veriyorum o kadar sıkıldım, yoruldum ki ama bekliyelim belki sonuçlar düşündüğümüz kadar kötü olmaz (kendimi ancak bu şekilde teselli ediyorum)
Melek yaşadığın her zorluğa rağmen bu zamana kadar gelebildiğin için seninle gurur duyuyorum. Seni senden daha iyi anlayamam ama yaşadıklarının bir çoğunu bende yaşadım ve gerçekten çok zor olduğunu biliyorum. Anksiyete ile bir çok hastalık zaten tüm vücudunu etkisi altına alır, özellikle biz anksiyetesi olanlarda depresyon ve dehb çok fazla görülür. Çoğu zaman başa çıkamayız bile ayaklarımız olur bir köşe de kafamızdaki sesler ile uğraşırız bir şeyler için diğer herkesten daha çok çaba gösteririz ama asla kendi içimizde umduğumuz o başarıya ulaşamayabiliriz. Stresin getirdiği bir sürü problem ile ya çok kilo alırız ya da zayıflıktan ölecek hale geliriz ama ne olursa olsun yenilememeyi ve pes etmemeyi öğrenmemiz gerekir.
Çok teşekkür ederim. Özellikle babası tarafından sürekli başarısız,yetersiz olmakla suçlanan biri olarak seninle gurur duyuyorum yazmannız çok duygulandırdı beni
Offf bir benzeri ama 1yıl fazlası ben de stresten 10kilo verdim hala da veriyorum o kadar sıkıldım, yoruldum ki ama bekliyelim belki sonuçlar düşündüğümüz kadar kötü olmaz (kendimi ancak bu şekilde teselli ediyorum)
Offf bir benzeri ama 1yıl fazlası ben de stresten 10kilo verdim hala da veriyorum o kadar sıkıldım, yoruldum ki ama bekliyelim belki sonuçlar düşündüğümüz kadar kötü olmaz (kendimi ancak bu şekilde teselli ediyorum)
Şuan döktüğün göz yaşları çektiğin ağrılar yaşadığın hayal kırıklıkları emin ol yarın öbür gün senin için yürüdüğün merdiven olacak. Odaklanamıyorsun bırak odaklanmak için zorlamayı şartlama kendini özellikle dikkat eksikliğinde bir şeyi ne kadar zorlarsan o kadar uzaklaştırsın beynimiz onu kabul etmez hatırlamak istemez direkt siler atar. Baban veya başkaları çok mu konuşuyor sen uyardığın halde devam mı ediyor bırak konuşsunlar ama onları böyle hayalet gibi düşün o sınava sen giriyorsun onlar değil sen onların isteklerini ve amaçlarını gerçekleştirmek için girmiyorsun o sınava sen kendin için giriyorsun bir şey derlerse sus hiç cevap verip kendini de yorma.
Sana az biraz tmi vereyim. Ayıptır söylemesi ilkokuldan bu yana akademik başarılarım yüksektir, 8 yılı dereceyle bitirdim, liseyi fen lisesinde okudum. Lisede başlayıp bugün de devam eden major depresyonum ve kaygı bozuklugum var ama o zamanlar anlamamışım, kimse de takmadı, ucube muamelesi gördüm ajzbskxhd neyse. Bu yüzden ilk yıl mezuna kaldım, mezun yılımda da iyi çalışamadım aynı sebepten ama çok çok deneme çözdüm 20k yaptım. Tercihi bilinçsizce yaptım 4 yıl acı çektim hastalıklarım katlandı, üstüne haftalarca geçmeyen devasa uçuklar, egzamalar, gastritler, ülserler... bağışıklık sistemim bir çöktü ki doktor lösemi sandı bir ara. Bu arada antidepresan tedavisine başladım. Üni bitti eve döndüm iyiydim, sınavlara çalıştım bayağı iyi puanlar aldım bir yandan da bir an önce atanmam lazım kaygısı var, zaten atanmama ihtimalim yok diyordum. Velhasıl o puanlara onca çileye onca sınava rağmen 4 yıl bitti mezun olalı ve hâlâ atanmadım. Söyleseler inanmazdım. Keşke bugünkü aklım olsaydı o zaman asssla asla kendimi yıpratmazdım zerre kafaya takmazdım, her şey olacağına varıyor kendini yırtsan da olmaz bazı şeyler. Ve bunlar gerçekten hayırlı olanlardır, bugün şükrediyorum iyi ki olmamış diye. İş senin insan olarak ne kadar aciz ve zayıf olduğunu anlamanda. Gerçekten elimiz hiçbir şeye yetişmiyor. Senin elinde olan tek şey ders çalışmak, kendini yesen de başka bir şey elinden gelmez. Ve eğer onu iyi yaptıysan yav ben bana düşeni yapmışım kafam rahat, kalanı benim işim değil lafını iyice sindirip önüne bakacaksın. Ben zorlukların sadece bazı insanlara uğradığını sanırdım ama yok öyle bir şey. Ve daha coook yolun başındasın. İnan bana can meselesi değil bu.
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Ek olarak dini inancını bilmiyorum ama dua bu sürecin olmazsa olmaz parçası. Hiçbir şeyin bize ait olmadığını anlayınca sahibinden istemek gerektiğini fark ediyoruz. Hatta ders çalışmak da fiili bir dua aslında, sözlü duayla tamamlamak gerekiyor. Mülk sahibi asla ben vermiyorum demez, ya evet der istedigini verir ya hayır der daha iyisini verir ya da bekle der istediğini bir süre sonra uygun zamanda verir.
Sana az biraz tmi vereyim. Ayıptır söylemesi ilkokuldan bu yana akademik başarılarım yüksektir, 8 yılı dereceyle bitirdim, liseyi fen lisesinde okudum. Lisede başlayıp bugün de devam eden major depresyonum ve kaygı bozuklugum var ama o zamanlar anlamamışım, kimse de takmadı, ucube muamelesi gördüm ajzbskxhd neyse. Bu yüzden ilk yıl mezuna kaldım, mezun yılımda da iyi çalışamadım aynı sebepten ama çok çok deneme çözdüm 20k yaptım. Tercihi bilinçsizce yaptım 4 yıl acı çektim hastalıklarım katlandı, üstüne haftalarca geçmeyen devasa uçuklar, egzamalar, gastritler, ülserler... bağışıklık sistemim bir çöktü ki doktor lösemi sandı bir ara. Bu arada antidepresan tedavisine başladım. Üni bitti eve döndüm iyiydim, sınavlara çalıştım bayağı iyi puanlar aldım bir yandan da bir an önce atanmam lazım kaygısı var, zaten atanmama ihtimalim yok diyordum. Velhasıl o puanlara onca çileye onca sınava rağmen 4 yıl bitti mezun olalı ve hâlâ atanmadım. Söyleseler inanmazdım. Keşke bugünkü aklım olsaydı o zaman asssla asla kendimi yıpratmazdım zerre kafaya takmazdım, her şey olacağına varıyor kendini yırtsan da olmaz bazı şeyler. Ve bunlar gerçekten hayırlı olanlardır, bugün şükrediyorum iyi ki olmamış diye. İş senin insan olarak ne kadar aciz ve zayıf olduğunu anlamanda. Gerçekten elimiz hiçbir şeye yetişmiyor. Senin elinde olan tek şey ders çalışmak, kendini yesen de başka bir şey elinden gelmez. Ve eğer onu iyi yaptıysan yav ben bana düşeni yapmışım kafam rahat, kalanı benim işim değil lafını iyice sindirip önüne bakacaksın. Ben zorlukların sadece bazı insanlara uğradığını sanırdım ama yok öyle bir şey. Ve daha coook yolun başındasın. İnan bana can meselesi değil bu.
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Ek olarak dini inancını bilmiyorum ama dua bu sürecin olmazsa olmaz parçası. Hiçbir şeyin bize ait olmadığını anlayınca sahibinden istemek gerektiğini fark ediyoruz. Hatta ders çalışmak da fiili bir dua aslında, sözlü duayla tamamlamak gerekiyor. Mülk sahibi asla ben vermiyorum demez, ya evet der istedigini verir ya hayır der daha iyisini verir ya da bekle der istediğini bir süre sonra uygun zamanda verir.
Çok geçmiş olsun umarım şimdi çok daha iyisinizdir. Dediklerinizde çok haklısınız ama malum insanoğlu kafaya takmadan,sonuçlarini görmeden ogrenemiyor. Şu an bulunduğum durumdan dolayı böyle geniş açılı bakamıyordum ama siz çok iyi geldiniz. Dediklerinizi aklımda tutacağım. Çok teşekkür ederim
Yanı yollardan geçtim senle tam üç kez mezuna kaldım, aynı stres aynı anlamsız süreç aile baskısı bu sene de mi olmadı soruları, ama yeminle geçiyor arkana dönüp baktığında evet kötü şeyler yaşadım ama bitti diyorsun hiç bir mutsuzluk sonsuza kadar sürmez. Kendine ait bir hedefin varsa senden mutlusu yok çünkü asıl kaybedenler bir hedefi amacı olmayanlar oluyo. Kaç defa girenler var hiç moralini bozma benim sınıf arkadaşım ki daha sonra baya yakın arkadaş olmuştuk 30 yaşındaydı o kadar tuhaf gelmişti ki benden 10 yaş büyük biri ile arkadaş olmak ve okul yaşca büyüklerle doluydu üniversitete yaş sınırı olmayan tek yer 7 den 70 her yaştan her tipten insan var. Yani yaş konusunu hiç düşünme
Çok teşekkür ederim ya. Babam çok canımı sıkıyor bu konuda. Yaşın geçiyor,ordakiler küçük sen büyük olacaksın diye. İçimi rahatlattınız çok teşekkür ederim
Yarın bir gün çevremiz de bizi dünyaya getiren ailemiz dahi olmayacak dünyanın yükü biz sırtlanacağız o yüzden daha şimdiden her şeyi bu kadar düşünmek gerçekten senin gençliğine yazık olur biliyorum engelliyemiyorsun bu düşüncelerini çok zor ama en azından kafanı dağıtacak başka uğraşlar bulursan veya bir iki tane hobi edinirsen emin ol yavaş yavaş anksiyete ile yaşamayı öğrenmeye başlayabilirsin. Psikiyatri tarafından sana yazılan ilaçların varsa kesinlikle kullan ve bırakmak gibi bir şeyi doktor söylemediği sürece yapma. Ne olursa olsun sen bir insansın ve hastalıklar sadece fiziksel olarak değil ruhsal olarakta insanı etkileyen ve çürüten şeydir bu yüzden sağlığından başka şeylere odaklanma balım. İstediğin zaman bana veya buraya yazıp derdini anlat. İçinde tutma asla yazmak istemiyorsan buraya kağıda yaz ama bir yerlerde kendini hep anlat anlatmak emin ol çok iyi gelecektir sana
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Daha da mutlu olacağın günler ve insanların senden gururla bahsedeceği günleri her daim bekliyor olacağım
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Balım aynı şeyleri sana da söylüyorum lütfen kendinize dikkat edin ve her daim arkanızda birilerinin olduğunu hissedin.
Çok geçmiş olsun umarım şimdi çok daha iyisinizdir. Dediklerinizde çok haklısınız ama malum insanoğlu kafaya takmadan,sonuçlarini görmeden ogrenemiyor. Şu an bulunduğum durumdan dolayı böyle geniş açılı bakamıyordum ama siz çok iyi geldiniz. Dediklerinizi aklımda tutacağım. Çok teşekkür ederim
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Çok teşekkür ederim ya. Babam çok canımı sıkıyor bu konuda. Yaşın geçiyor,ordakiler küçük sen büyük olacaksın diye. İçimi rahatlattınız çok teşekkür ederim
Hamdolsun halime, aklım başıma geldi valla pms dönemi dellenmeleri hariç hiç öyle dertlenmiyorum artık. Hiiiiçbir şey değişmiyor, üstüne çok hastalandım. Candan önemli bir şey mi var, kimse de bir bardak su bile vermiyor. Hiç zarar getiremem sağlığıma. İstediğin zaman yazabilirsin bana her konuda, ne biliyorsam yardımcı olurum. Allah yardımcın olsun
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Ay babalar hep öyledir benimki hiç rahat etmez hiç salmaz. O çok etkiledi beni ama bugün o etkiden de kurtuldum. Var mı pimpiriklenmenin faydası? Babam Allah'tan daha mı çok düşünüyor beni sanki. Babamı çok severim ama açıkçası bana zihnen çok zararı dokundu, Allah ise beni hep kurtardı hep toparladı. O gün anlamıyorsun hikmeti ama sonradan görüyorsun.
Hamdolsun halime, aklım başıma geldi valla pms dönemi dellenmeleri hariç hiç öyle dertlenmiyorum artık. Hiiiiçbir şey değişmiyor, üstüne çok hastalandım. Candan önemli bir şey mi var, kimse de bir bardak su bile vermiyor. Hiç zarar getiremem sağlığıma. İstediğin zaman yazabilirsin bana her konuda, ne biliyorsam yardımcı olurum. Allah yardımcın olsun
Gönderi otomatik olarak birleştirildi:
Ay babalar hep öyledir benimki hiç rahat etmez hiç salmaz. O çok etkiledi beni ama bugün o etkiden de kurtuldum. Var mı pimpiriklenmenin faydası? Babam Allah'tan daha mı çok düşünüyor beni sanki. Babamı çok severim ama açıkçası bana zihnen çok zararı dokundu, Allah ise beni hep kurtardı hep toparladı. O gün anlamıyorsun hikmeti ama sonradan görüyorsun.
Çok teşekkür ederim. Özellikle babası tarafından sürekli başarısız,yetersiz olmakla suçlanan biri olarak seninle gurur duyuyorum yazmannız çok duygulandırdı beni
Birkaç ay önce güz dönemi ( üni 2. Sınıf) başladıktan 3 hafta sonra düşünsem asla aklıma gelmeyecek bir şey yaptım ve o dönem okula devam etmedim. Sebeplerim ise kendimi psikolojik anlamda hiç iyi hissetmememdi.
12.sınıf,mezun senesi korona dönemine denk geldi ve hep evdeydim. Normalde ev kuşu bir tipimdir ama çıkmaya çıkmaya evde kalmaya o kadar alıştım ki dışarı çıkmak zor gelmeye başladı. Üni 1'de derslerim onlineydı ve kardeşlerimle eve çıkmıştık, yine zar zor dışarı çıkıyordum. Bi ara bahane buluyordum sürekli dışarı çıkmamak için... Neyse yaz tatilinde de anneannem ameliyat olduğu için Samsun'a gittik annemle ve ona baktık. Alışkın olduğum bir şehir olmadığı ve merkeze uzak bir yerde evleri olduğu için dışarı çıkma ihtimalim yine azdı nsksjsskk
Neyse okul açıldıktan sonra alttan almam gereken birçok ders olduğu için ve - anlamlandırmadığım bir şekilde- hergün okula fikri bana çok zorlayıcı geldiği için kısa bir sürede moralim çok bozuldu. Normalde ara sıra olurdu ama sırt - bel ağrısı başladı.
" Derslerden geçemeyeceğim"
"Okulu asla bitiremeyeceğim"
"Hayatım çok kötüye gidecek" gibi düşünceler gelmeye başladı aklıma.
Sonra idrar yolu enfeksiyonu oldum ve ağır bir şekilde geçti bu sefer. Hepsi üst üste olunca kötü oldum.. Boş boş duvara bakıp ağlama krizleri dönemim başladı sonra psikiyatriye gittim ( Biri psikiyatriye gideceksin dese inanmazdım normalde, mutlu, kafası rahat biriyim normalde) . Antidepresan verdi,ilk başlarda çok etkisini hissetmedim ama kullanmaya devam ettikçe eski ruh halime dönmeye başladım.
Sonra boyun düzleşmesi, hafif skolyoz rahatsızlıklarım da varmış
2. Dönem okula dönüp yüz yüze okula dönerim kendimi aşırı zorlamadan okula giderim diye düşünüyordum,deprem oldu sonra.
Neyse umarım bu güz dönemi sorunsuz devam ederim. Kısaca geçmeyecekmiş gibi gelen anlar geçebiliyor. Umarım ikimiz de başarırız. Yapabileceğimize inanıyorum. Kendini üzme. Herkesin zamanı aynı akmıyor,
2-3 yıl geç olur ama güzel olur
Gelen puanın ne olursa olsun tercih yap hatta şehir dışı yapıp bulunduğun ortamdan ailenden biraz uzaklaş anlattığın kadar vücudun tepki veriyorsa sana tekrar mezuna kalmayı önermem. Normalde kendimde kaldım ama 3. kez bende kalamazdım psikolojim o kadarını kaldırmazdı ve bu seni iyice düşürebilir o yüzden tercih yap üni hayatını gör yaşa kafanı tamamen boşalt. Yaşıt bulamamayı dert etme hiç Ünide yaşı kimse takmıyor koca koca adamlar göreceksin okulu uzata uzata 10. yılına gelmişler ama asla olgunluğun zerresi yok
Üni de hangi bölüm okursan oku direk ortamı kokla çevre oluştur dilini geliştir laf olsun diye söylemiyorum erasmus merasmus ne varsa git o ülkeye yapış. Her şey üniversite demek değil her şey not demek değil gerçekten değil ülkeye şöyle bi bakarsan görürsün zaten 7 yıl tıp okuyan arkadaşım 20 bine çalışıyor eşek gibi? Fırsatı kovalamak bulmak değerlendirmek çok daha önemli bu dönemde. Bilgisayar şirketinde çalışmak için artık çoğu insan üni okumuyor ki. hiç bir zaman pes etme bak vücudun pes etmiş bile kaç yaşında bunca sorunla uğraşıyorsun koyver gitsin özellikle baskı yapıyorsa baban ailen o ortamdan en yakın zamanda uzaklaşmaya bak. Senin psikolojinden daha değerli bir şey yok senin hayatında bunu unutma.