nabermoruk
Trainee
- Katılım
- 16 Eki 2023
- Mesajlar
- 11
- Tepki
- 27
- Puan
- 6
İlk olarak bloodreina eğer hala buradaysan ve okuyorsan lütfen kapat çünkü tetikleyici şeyler yazacagim.
Merhaba arkadaşlar. Ben forumu çoktandır takip ediyorum fakat yeni kayıt oldum. Ve çoğumuzun birbirine içini döktüğünü görünce ben de yapmak istedim çünkü konuşacak kimsem yok. Terapi alıyordum fakat uçuk fiyatlardan dolayı bırakmak zorunda kaldım. Şimdi arkadaşlar ben 2004 luyum ve bu sene 2. Kere mezuna kaldım. Bu benim psikolojimi çok kötü etkiledi çünkü tüm arkadaşlarim universiteye gitti ve ben tek kaldım. Ayrica annem ve babam da bana sürekli bu konu üzerinden laf çarpıyor. Hadi git artık,sen kesin kazanamazsin gibi gibi ve bu beni çok üzüyor. Eskiden çok hassas bir kız değildim fakat şu son üç yılda ömrümden ömür gitti resmen 30 yaş yaslandim. En ufak şey bile ağlatıyor artık beni. OKB ve ağır anksiyete bozukluğu teşhisi konuldu ve bunlar için ilaç kullanıyorum. Takintilarim beni hoc rahat bırakmıyor. Hastalığım yüzünden her şeyi düzgün yapmak issyiyorum ve bir harfi yazarken bile düzgün olsun diye iki dakika uğraşıyorum ve bu benim zamanından çalıyor. Ama düzgün yazmazsam da çalışamıyorum. Annem bunların şımarıklık olduğunu soyluyor ama ben gerçekten çok zorlanip çok üzülüyorum. Düşüncelerim susmuyor. Ya yine kazanamazsam,ya kasiyer falan olursam gibi düşünceler beynimi kemiriyor. Yapamazsam bir kere daha mezunlugu kaldıramaz(alllah gostermesin) aranızda benim gibi olan var mı? Ya da bana başka bir bakış açısı gösterebilecek biri. Ya da hiç değilse düşüncelerinizi okumak bile iyi gelir çünkü dediğim gibi etrafımda bir sürü insan var ama yapayalnizim.
Merhaba arkadaşlar. Ben forumu çoktandır takip ediyorum fakat yeni kayıt oldum. Ve çoğumuzun birbirine içini döktüğünü görünce ben de yapmak istedim çünkü konuşacak kimsem yok. Terapi alıyordum fakat uçuk fiyatlardan dolayı bırakmak zorunda kaldım. Şimdi arkadaşlar ben 2004 luyum ve bu sene 2. Kere mezuna kaldım. Bu benim psikolojimi çok kötü etkiledi çünkü tüm arkadaşlarim universiteye gitti ve ben tek kaldım. Ayrica annem ve babam da bana sürekli bu konu üzerinden laf çarpıyor. Hadi git artık,sen kesin kazanamazsin gibi gibi ve bu beni çok üzüyor. Eskiden çok hassas bir kız değildim fakat şu son üç yılda ömrümden ömür gitti resmen 30 yaş yaslandim. En ufak şey bile ağlatıyor artık beni. OKB ve ağır anksiyete bozukluğu teşhisi konuldu ve bunlar için ilaç kullanıyorum. Takintilarim beni hoc rahat bırakmıyor. Hastalığım yüzünden her şeyi düzgün yapmak issyiyorum ve bir harfi yazarken bile düzgün olsun diye iki dakika uğraşıyorum ve bu benim zamanından çalıyor. Ama düzgün yazmazsam da çalışamıyorum. Annem bunların şımarıklık olduğunu soyluyor ama ben gerçekten çok zorlanip çok üzülüyorum. Düşüncelerim susmuyor. Ya yine kazanamazsam,ya kasiyer falan olursam gibi düşünceler beynimi kemiriyor. Yapamazsam bir kere daha mezunlugu kaldıramaz(alllah gostermesin) aranızda benim gibi olan var mı? Ya da bana başka bir bakış açısı gösterebilecek biri. Ya da hiç değilse düşüncelerinizi okumak bile iyi gelir çünkü dediğim gibi etrafımda bir sürü insan var ama yapayalnizim.