(fotoğraf dahil değil)
Beş yıldır erkek arkadaşımla birlikteyim ve doğal olarak evlenmeye karar verdik. Birbirimizin ailesiyle de tanıştık.
Bu yıl 34 yaşındayım, o ise 38. Pek genç sayılmayız, hatta biraz geç bile kaldığımızı hissediyorum. Arada bir ayrılık sürecimiz oldu ve erkek arkadaşım iş nedeniyle çok meşguldü, bu yüzden düğünümüz sürekli ertelendi.
Ancak tatillerde konuşmamız gereken bir şey olduğunu söyledi. Buluştuk, film izledik, içki içtik ve güzel vakit geçirdik. Ama bir anda bana evlilik konusunda kendine güvenmediğini söyledi.
Daha önce de buna benzer bir şeyler söylemişti. Babasının uzun süre olgunlaşmamış biri olduğunu, bu yüzden annesinin çok zorlandığını ve maddi sıkıntılar çektiklerini anlatmıştı. Bu anıları hâlâ canlı bir şekilde hatırlıyor ve bir koca ile baba rolünün ne kadar önemli olduğunu düşünüyor. Kendisi bu rolü hakkıyla yerine getirebilir mi emin değil.
Ona, babasının sonunda olgunlaştığını, çok çalışarak ailesine iyi baktığını hatırlattım. Bunu kabul etti ama babasının hâlâ çocukça yönleri olduğunu ve kendisinin de bu özellikleri taşıyor olabileceğini söyledi.
O an çok da üzerine düşmedim ama şimdi aniden evliliğin ona ağır bir yük gibi geldiğini ve korktuğunu söylemesi beni çok üzdü.
Ona ne yapmak istediğini sordum, ama sadece “evlilik konusunda kendime güvenmiyorum” dedi.
Beş yıl boyunca birlikte olduktan sonra, bir anda böyle bir şey söylemesi beni şok etti. Kendimi kaybettim, deliler gibi ağladım. O da ağladı.
Ona ayrılmak mı istediğini sordum, bilmiyordu. Ama açıkça evlenmek istemediğini gösteriyordu. Hatta ailesi bunu duyarsa onu öldüresiye döveceklerini bile kabul etti.
O kadar çok ağladım ki konuşacak hâlim kalmadı. Sonunda net bir sonuca varamadan eve gittim ve ona mesaj attım, biraz daha düşünmemiz gerektiğini söyledim.
Ama cevap vermedi. Telefonla aradığımda sadece “Evet, öyle yapalım” dedi ve o zamandan beri benimle iletişime geçmedi.
Ne yapmalıyım? Beş yılın ardından ayrılmak büyük bir kayıp gibi geliyor… Eğer “Seni artık sevmiyorum, ayrılalım” deseydi en azından ona kızıp yoluma bakabilirdim. Ama ailesiyle bile tanıştıktan sonra “Evlilik konusunda kendime güvenmiyorum” demesi çok ağır.
Hiçbir şeye odaklanamıyorum. Gerçekten ölüyor gibi hissediyorum…
[+381][-47]
- [+495, -8] Bu tip insanlar, uzun süreli kız arkadaşlarından ayrılırlar, sonra yeni biriyle tanıştıklarında, bir anda daha önce hiç sahip olmadıkları özgüveni kazanırlar.
- [+439, -1] Batık maliyetini düşün. Hayatın senin batık maliyetin. Onu hemen hayatından çıkarmalısın.
- [+363, -3] Aslında açıkça “Seninle evlenmek istemiyorum” diyor. Bunu kabullenip bırakmalısın. Ne olursa olsun, ayrıldıktan sonra her şey daha iyi olacak. Hatta onun aklını başına getirmek istesen bile, gitmelisin. Kendine başka birini bul. Ne olursa olsun, şu anda yapabileceğin en iyi şey onu tamamen hayatından çıkarmak.
- [+282, -8] Burada önemli olan beş yıl değil. Asıl mesele, evlenebileceğin kaç yılın kaldığı. Beş yıl mı bekar kalmak istersin, altı yıl mı, yedi yıl mı? Yoksa 40 yaşına gelip sonra mı ayrılmak?
- [+266, -2] Özgüveni yok, yani neden ağlayıp kendini harap ediyorsun? Eğer bu ilişki yürümez diyorsan, bitir gitsin.
K: Pannchoa
