Yanlış Arkadaş Seçimleri Ve Sınav Stresi

[flyinglikeaturtle]

arkadaşlar selam.
bu yıl üniversiteye başladım öyle böyle ilk günden tanıştıklarımla bir arkadaşlık kurduk ama şuan fark ediyorum ki asla birbirimize göre değiliz.
kaygı bozukluğum var bunu biliyorlar ve terapi de alıyorum zaten bu durum yüzünden. tıp okuyorum ve bizde tüm sene tekrarı var kalırsak.ortalamam da tam 60 sınırda geçme notunda. ilk dönem asla doğru düzgün çalışmadım,şehre arkadaşlıklara alışma çabası derken öyle böyle bir şeyler aldım. hani o kadar kötü toparlanamayacak durumda değilim farkındayım hani zaten zor bir bölüm kolay mı yüksek almak ama zaten panik bir insan olduğum için beni fena tutuşturuyor riskte olmam şuan da.
bir arkadaşım da ortalaması 70lerde olmasına rağmen (hani çok zor kalması) sürekli olarak ya kalırsam diye bana dert yanıyor benim problemim olmasa da hiç yere geriyor??? yani ne diyebilirim ki sana ben şuan. ve bu muhabbet sürekli dönüyor. sürekli aynı tantanayı çıkarıp ya senin durumunda olsam abi ben en azından düşük de olsam kurtarırım sen ne yapacaksın deyip daha da geriyor. başta kasıtlı yapmadığını düşünüyordum ama gün geçtikçe o kadar da kasıtsız olmadığını düşünmeye başladım.şimdi yine mesaj atmış kesin yapamıyCAZ,düşük alıCAZ,kalıCAZ diye.olum beni niye dahil ediyorsun sen kendin moralin düşük diye beni de kesin yapamaz sayıp benim üzerimden moral depoluyorsun. ki bu kız bu kadar ağlamaya her gün 12 13 saat kütüphanede çalışıyor(asla çalıştığını kabul etmeyenlerden)
aramıza mesafe koydum ama arkadaş grubumuz aynı tamamen de kesemiyorum bağlarımı. var mıdır tavsiyeleriniz yorumlarınız?

 

[Lilyy]

Aynı arkadaş grubunda rahat etmek adına niye araya mesafe koyduğunu açıkla,biraz uzak duralım de ve sakın gruptan çıkacağın bir durumda derdini anlatmadan çekilme.

 

[flyinglikeaturtle]

Ben tavsiye verme konusunda pek iyi değilim ama düşündüğüm bir kaç şeyi söyleyeyim. Bence o arkadaşını cidden seviyorsan ve arkadaş kalmaya devam etmek istiyorsan kesinlikle bu yaptığının seni kırdığını ona söylemelisin. Açıkçası benim de hayatıma öyle çok kişi girdi 3 4 yıl öncesine kadar arkadaşlarıma karşı hep sessiz kalan onları kaybetmek istemeyen biriydim ama lise ve ailemin tavırları beni değiştirdi. Çünkü ailemin bana değer verdiğini biliyordum ve onların söylediği tek söze bile kırılıp tepki gösterebiliyorsam aynı şekilde çevreme karşı da böyle olabilirim dedim. Ben bunu ailem sayesinde anladım ama bunu kendin de sağlayabilirsin. Bu hayatta hiçkimse kimseden üstün değil özellikle not konusunda, sınav konusunda ay o daha başarılı diye daha değerli daha söz sahibi gibi şeyler çok saçma. Açıkçası evet malesef bunu bize bunu aşılayan kendi ülkemiz kendi lisem de bile okula hiç gelmeyen, öğretmenlere karşı saygılı davranmayan biri okul birincisi diye her türlü ayrıcalık sağlanıyordu kendisine. O tıp kazanmışsa sende kazanmışsın ilk senen ve insanların psikolojisine göre değişebiliyor bence bu durum. Şuan bende üni okuyorum ve 18 yaşımda ki benle 3 çocuklu bir annenin psikolojisi de, sabah akşam çalışan bir kişinin de psikolojisi bir değil. Lütfen kendini sıkma sadece. Yksyi hatırla eminim o zaman da panik yapmışsındır ama çoğu kişinin hayalini gerçekleştirerek tıp kazanmışsın. Çok zor bir bölüm ve herkes yüksek almak zorunda değil ama eminim bu dönem çok daha iyisini başaracaksın. Lütfen insanların olumsuz sözlerine kulaklarını kapa. Ve eğer o arkadaşından uzak durmak istiyorsan da bunu güzel bir dille söyle bence o hatasının farkına varır da kendine gelir umarım arkadaş tıp okuyor yakında hastalarına da 'ayy çok hastasınız kesin öl3ceksiniz' mi deyecek acaba

ay çok teşekkür ediyorum cevabın için öncelikle gerçekten rahatlattın beni hani ben de anlamıyorum yarışta da değiliz ki sürekli bu geçme çabası falan herkes bireysel kimsenin notu kimseyi etkilemiyor neyin bencilliği yani yapamasın yapamasın diye köstek olmaya çalışmak. halının altına süpürdüklerimi tek tek yeni fark ediyorum başta kendimi suçluyordum abartıyorsun diye ama dozunu iyice aştı

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 27 Mar 2024

Manipüle ediyor seni aynısını yaşadım geçen dönem, birkaç konuşmadan sonra bıraktım peşini açıklama falan yapacakmış sözde bana onu da dinlemedim şimdi arkadaş grubuyla bana ters ters bakış atıyormuş sjlskzjz çok da umrumda. Bu tarz insanlar bir tek kendisinin başarılı olmasını istiyor. Sorsan notlarına hiç bakmaz, her gün seni gerip yapamıycaz der hatta gel birlikte bölümü bırakalım der ama notları tam tersi en yüksek olur. Valla soğuk yapabildiğin kadar yap mecbur kalmadıkça konuşmazsın. Bende dersle alakalı aynı grupta olmasak gram konuşmuyorum sana da tavsiye ederim

Gerçekten dediklerin tek tek yaşanıyor djdjskksksksdk sözde sürekli yatar, asla ders çalışmaz,sorsan çalışmamıştım kanka nasıl bu kadar yüksek aldım anlamadım(meanwhile 1 ay her gün kütüpte sabahlarken sonradan açığa çıkıyor sakladıkları da ki hani söylese de banane çalıştığından yani niye yalan söyleme ihtiyacı duyuyorsun saklanacak bir şey gibi) başkaları bunları yapınca yargılar abi insanlar nasıl arkadaş ya diye ama o sıra kendisi de tek tek yapar

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 27 Mar 2024

sınıf tekrarı yapacağım kesinleştiğinde aynısını bana sözde en yakın arkadaşlarım yapmıştı ikisi de 60 ve üstü ortalamaya sahip olmasına ramen bana ay acaba kalır mıyım diyolardı onlara o kadar yorgun olmama ramen kaç kez geçeceklerine dair açıklama yaptım ama inadıma der gibi bunu devam ettirdiler en son gerçek yüzlerini gördüm aslında ilk tekmeyi o zaman vurmalıydım ama insan bazen düşündüğü şeye inanamıyo karşı tarafa bile bunu yakıştıramıyo ama karşı taraf tam olarak öyle birisi çıkıyo senin dedurumun bi nevi böyle belki de içten içeseni kıskandığı için de bunu yapıyo olabilir bu onun seviyesizliği sen öyle birisi için canını sıkma arkadaşlığını şimdiden kes sonradan başın ağrımasın

ya peki sınıf tekrarı yapmak nasıldı? şuan gözümde o kadar büyütüyorum ki gerçekten.kalmayacak da olsam sürekli kesin kalıcam kesin kalıcam her şey çok kötü olucak diyip çekiyorum resmen

 

[kayısı]

Öncelikle şunu söyleyebilirim ki, üniversitede çok çok iyi arkadaşlıklar kurmak kolay değildir ve ilk gün tanıştığın insanlarla bağını koruyabilme ihtimalin ise hep %1 falandır. Çünkü ülkenin her yerinden farklı farklı insanlar geliyor ve asla lisedeki gibi benzer kültürlerden gelme bir arkadaş ortamın olmuyor. Atıyorum sen büyük bir şehirde doğup büyümüşsün ve hiç köy yaşamı görmemişsin ama üniversitede tanıştığın o adam sana geçen sene otlatmaya çıkardığı ineğini veya koyununu anlatıyor, bambaşka bir ütopya gibi geliyor o sana. Ya da ne bileyim, sen hep akşam saat 8'de evde olunacak kuralıyla büyümüşsün ve orta gelirli bir ailenin çocuğusun ama o ilk gün tanıştığın kız sana sabaha karşı 5'te eve girdiğini ve tüm gece boyunca 3 farklı mekan gezip toplamda 3-5k hesap ödediğini söylüyor. Yani bu insanlarla ilk gün tanışıp kaynaşıyor gibi olmanızın tek sebebi, ortak tek bir yönümüzün olması, o da hepinizin aynı gün aynı gün aynı üniversiteye başlaması oluyor. dşlghkşdgsklgjdf Yani ilk gün anlaştıysan bile tanıdıkça uzaklaşıyor olman çok normal ama merak etme, daha yolun başındasın, illaki güzel arkadaşlıklar edineceksin. Mesela ben ilk iki sene doğru düzgün arkadaş edinemeyip okula bile gitmedim (toplamda 1-2 ay falan gitmişimdir - devam zorunluluğumuz yoktu). Gittiğimde de derse girip çıkıyordum, sonra da eve gitmeden kendim sinemaya falan gidip tek başıma vakit geçiriyordum. Yani kendi başıma vakit geçirebilmeyi öğrendim bu süreçte, harika bi dönemdi. kldjgfşldf Tabii şu an sinema falan öğrenciler için ekstrem şeyler maalesef ama anla işte. Kendi başıma müzik eşliğinde yürüyüş yapmak bile çok iyi geliyordu bana. Ya da kütüphaneye gidiyordum tüm gün orada takılıyordum falan. Sonrasında okuldaki topluluklardan birine kaydoldum ve orada en azından ortak bir zevkimin/düşüncemin olduğu insanlarla tanıştım. Tam o sırada işin içine pandemi falan girince çok kaynaşamadık yeni arkadaşlarımla ama hala arada görüşürüz. Yani 2 sene yalnızlıktan sonra ben de zar zor arkadaş bulabildim ama bulabildim yani. dlgjdflgkl O yüzden daha yolun başındayken kendine bunu dert etme derim.

Dersler konusundaki zorluğa gelecek olursak: Yine yolun çok başındasın demek istiyorum. Çünkü üniversite asla lise gibi olmuyor, bu bir gerçek. Elbette zorlanacaksın ve yorulacaksın. Ders notlarını kafaya takıp sabahlara kadar ağlayarak ders çalışacaksın, bir de seçtiğin bölüm de zor sonuçta. Ama ülkede binlerce doktor var. Bu kadar insan başardıysa sen neden başaramayasın? Demek ki yapılamayacak bir şey değilmiş bu dersleri geçmek, değil mi? Alttan ders almak veya sınıf tekrarı yapmak da dünyanın sonu değil. Bunları yapmamak için uğraş ama yapacak olursan da dünyanın sonu gelmiş gibi kendini mahvetme. İlk senede zorlanmak da çok normal, çünkü daha üniversitenin ve hocaların sınav sistemini yeni yeni çözüyorsun, zamanla hocalarının tarzına vs alıştıkça nasıl çalışman gerektiğini de, sınavlarda soruları nasıl yanıtlaman gerektiğini de çözeceksin. Merak etme.

 

[flyinglikeaturtle]

Öncelikle şunu söyleyebilirim ki, üniversitede çok çok iyi arkadaşlıklar kurmak kolay değildir ve ilk gün tanıştığın insanlarla bağını koruyabilme ihtimalin ise hep %1 falandır. Çünkü ülkenin her yerinden farklı farklı insanlar geliyor ve asla lisedeki gibi benzer kültürlerden gelme bir arkadaş ortamın olmuyor. Atıyorum sen büyük bir şehirde doğup büyümüşsün ve hiç köy yaşamı görmemişsin ama üniversitede tanıştığın o adam sana geçen sene otlatmaya çıkardığı ineğini veya koyununu anlatıyor, bambaşka bir ütopya gibi geliyor o sana. Ya da ne bileyim, sen hep akşam saat 8'de evde olunacak kuralıyla büyümüşsün ve orta gelirli bir ailenin çocuğusun ama o ilk gün tanıştığın kız sana sabaha karşı 5'te eve girdiğini ve tüm gece boyunca 3 farklı mekan gezip toplamda 3-5k hesap ödediğini söylüyor. Yani bu insanlarla ilk gün tanışıp kaynaşıyor gibi olmanızın tek sebebi, ortak tek bir yönümüzün olması, o da hepinizin aynı gün aynı gün aynı üniversiteye başlaması oluyor. dşlghkşdgsklgjdf Yani ilk gün anlaştıysan bile tanıdıkça uzaklaşıyor olman çok normal ama merak etme, daha yolun başındasın, illaki güzel arkadaşlıklar edineceksin. Mesela ben ilk iki sene doğru düzgün arkadaş edinemeyip okula bile gitmedim (toplamda 1-2 ay falan gitmişimdir - devam zorunluluğumuz yoktu). Gittiğimde de derse girip çıkıyordum, sonra da eve gitmeden kendim sinemaya falan gidip tek başıma vakit geçiriyordum. Yani kendi başıma vakit geçirebilmeyi öğrendim bu süreçte, harika bi dönemdi. kldjgfşldf Tabii şu an sinema falan öğrenciler için ekstrem şeyler maalesef ama anla işte. Kendi başıma müzik eşliğinde yürüyüş yapmak bile çok iyi geliyordu bana. Ya da kütüphaneye gidiyordum tüm gün orada takılıyordum falan. Sonrasında okuldaki topluluklardan birine kaydoldum ve orada en azından ortak bir zevkimin/düşüncemin olduğu insanlarla tanıştım. Tam o sırada işin içine pandemi falan girince çok kaynaşamadık yeni arkadaşlarımla ama hala arada görüşürüz. Yani 2 sene yalnızlıktan sonra ben de zar zor arkadaş bulabildim ama bulabildim yani. dlgjdflgkl O yüzden daha yolun başındayken kendine bunu dert etme derim.

Dersler konusundaki zorluğa gelecek olursak: Yine yolun çok başındasın demek istiyorum. Çünkü üniversite asla lise gibi olmuyor, bu bir gerçek. Elbette zorlanacaksın ve yorulacaksın. Ders notlarını kafaya takıp sabahlara kadar ağlayarak ders çalışacaksın, bir de seçtiğin bölüm de zor sonuçta. Ama ülkede binlerce doktor var. Bu kadar insan başardıysa sen neden başaramayasın? Demek ki yapılamayacak bir şey değilmiş bu dersleri geçmek, değil mi? Alttan ders almak veya sınıf tekrarı yapmak da dünyanın sonu değil. Bunları yapmamak için uğraş ama yapacak olursan da dünyanın sonu gelmiş gibi kendini mahvetme. İlk senede zorlanmak da çok normal, çünkü daha üniversitenin ve hocaların sınav sistemini yeni yeni çözüyorsun, zamanla hocalarının tarzına vs alıştıkça nasıl çalışman gerektiğini de, sınavlarda soruları nasıl yanıtlaman gerektiğini de çözeceksin. Merak etme.

Çok teşekkür ediyorum cevabın için. Gerçekten bir noktaya kadar gidiyor ama artık ortak bir noktanız olmadığını anlayınca öyle bir tıkanıyor ki.
Hani bölüm zaten zor, okulum artı tekrardan zorluyor mezun olana kadar sürekli aynı tantanada döngüde cidden gitmez bu şekilde. 1 2 değil sürekli sınavımız var sürekli olarak beni daha da aşağı çekiyorlar. Kaldı ki şuan cidden daha iyi hallerimde olduğumu düşünüyorum dndkdksksksk üst dönemim kiminle konuşsam benden kötü notlarla sınıfı geçtiğini + ortalamamım da gayet yeterli olduğunu söylüyor (kaldı ki sınıfın yarısı da benimle büte kaldı) ama arkadaş çevremin bu kadar başarı odaklı olması beni geriyor. Aşağı yukarı aynı net ve sıralamalarla girmişiz zekalarımız aşağı yukarı yine eşdeğer kime neyin tribini havasını yapıyorlar hiçbir fikrim yok. Yavaş yavaş elimden geldiğince iletişimimi koparmaya çalışıyorum artık. Bilmiyorum nereye kadar gidecek ama yakında bitmek zorunda.

 

[opia]

Üniversitedekiler hep böyle, moralini bunlar için bozma. Şu anki en yakın arkadaşım olan kişi bana ilk sene sen çalışmıyorsun, yapmıyorsun vs diyordu ve sonraki sene beraber çap yapmaya başladığımızda kendisi hemen yarı yolda bırakıp kaçtı, ben devam ediyorum sadece. Bunlar akıllanmaz oldukları için kendi yapamadıkları şeylere başkalarını da dahil etmeyi seviyorlar. Ruh emicilerden uzak dur gitsin.