Kendi Kurgularımızdan^^

[Üye silindi 645]

Hadi kalemlerimizi çalıştıralım! İstediğimiz gibi saçmalayabiliriz. İlk ben başlıyorum.

Bir, iki, üç, dört ve beş.
Dumanın yükselişini izledi. Kulağı şiddetle çınlarken gözlerini kapattı. Çınlamayı dinledi. Başında toplanan keskin acıyı sakince hissetti...
Bir, üç, dört ve sekiz.
Gözlerini açıp kırık, isli pencereden gün doğumuna baktı.
Bir, iki ve yedi.
Sigarasını dudakları arasına alıp derin bir nefes çekti. Ve bıraktı. Dumanı dağılırken izledi. Bunu tekrarladı, tekrarladı ve tekrarladı...
Bir, iki ve üç.
Sağındaki paketten çilekleri aldı. Söndürdüğü sigaranın izmaritini pakete attı. Çileklerden birini ağzına atıp hızlıca çiğnedi ve yuttu. Ardından diğerini aldı eline. Yavaşça ısırdı bu sefer. Sakince çiğnedi, hissetti...
Bir ve beş.
Sola çevirdi başını. Meftunu olduğu gözlere baktı. Elinde kalan çilekleri uzatıp gülümsedi. "İster misin?" Ela bakışlar elini buldu. Ela gözlerde acıma duygusu yoğunlaştı. Prens'te ellerine baktı. Avucunda iki çilek tutan titrek ellerine. Utançla başını önüne eğdi.
Bir, beş, yedi ve sekiz.
"Prens!" Dizlerini kendine çekti. Elinden düşen çilekler yerde yuvarlandı. Kollarını dizlerinin etrafına sardı. "Seni affediyorum." Kollarını çözüp hızla yerden kalktı. Ela gözlere baktı. Gözleri doldu. Tutamadı...bir damla acı firar etti. Ela gözlü yaklaştı. Elini kaldırdı ve Prens'in yanağına koydu.
Dört...
Ela gözlü bulanıklaşıp kaybolurken Prens dizlerinin üstüne düştü. Ellerini yere koyup dengesini sağladı. Dizlerinin üstünde doğruldu. Belindeki silahı aldı. Başına dayadı.
Dokuz.
Çığlıkları soğuk kasım havasını delerken tetiği çekti. Keskin bir silah sesi... Bir kurdun acı uluyuşu... Ve kapıdan nefes nefse giren sevgilisi...
#WolfPrince

 

[Üye silindi 645]

Oooo ne kadar güzel yazmışsın.

Ah, en kötü çalışmalarımdan biri aslında... Ama teşekkür ederim^^

 

[Athena]

İhtiras her şeyi affettirir; siz ise, bu bencilliğiniz ile hep kendinizi düşünüyorsunuz. Ivan Aleksandroviç Gonçarov – Oblomov

 

[Athena]

Kendi sözlerimizimi yazmalıyız anlamadım.

 

[Üye silindi 645]

En kötü çalışman buysa daha iyisini düşünemiyorum. Gayet başarılı.

Çok teşekkürler^^

 

[Üye silindi 645]

Kendi sözlerimizimi yazmalıyız anlamadım.

Hikayeleştirdiğimiz sözlerimizi... Ama söz de olur, istersen.

 

[Athena]

Beyaz bir kağıtı siyah yapa bilirsin ama siyah kağıtı silerek beyaz yapamazsın
-JB

 

[Athena]

Beyaz bir kağıtı siyah yapa bilirsin ama siyah kağıtı silerek beyaz yapamazsın
-JB

Bu benim sözüm yazdığım bir senaryoda kullanmıştım.

 

[Athena]

Bu benim sözüm yazdığım bir senaryoda kullanmıştım.

Ama şimdi baktımda çok gereksiz bir söz

 

[Athena]

Ya aslında gereksiz değil anladığında anlamlı bir cümle. Ama cümleyi okuduğunda karmaşık geliyor o doğru.

Evet işte,Anladığında karmaşık gelmiyor

 

[Üye silindi 645]

Gökyüzünde hiç yıldız yoktu, sanki söndürmüştü birisi onları... Yaşama amacı olmayan bir insana yaşa denir miydi? Sıkışan kalbimin, susmayan düşüncelerimin kefaretini kim ödeyecekti. Tüm o değersiz olduğumu düşündüğüm zamanları, yatağımda küçücük kalarak ağladığım günleri nasıl telafi edecekti. Hep başarısız olmuştum. Her günüm cehennem gibi geçmişti. Birisi çıkıp cehennemimi söndürebilir miydi. Tüm kırdığım kalpleri tüm üzdüğüm insanları, bileklerime attığım çizikleri, açtığım yaraları hepsini sarabilir miydi? Kimse bunları yapamazdı. Güvensizliklerim, bana yapılanlar, benim yaptıklarım, söylediklerim ve söyleyemediklerim her biri içimde büyümüştü. Yeniden ayağa kalkmaya gücüm var mıydı? Yaşamak, en zoru buydu. Sonuçta yaşadığını sananların çoğu sadece var oluyordu...