Başlık Bulamadım

[Only Once🍭]

Fark ettim de biraz uzun olmuş uzun yazı okumak istemeyen varsa hiç başlamasa iyi olur
Şu an yazmaya ve anlatmaya çok ihtiyacım var ama nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum o yüzden bir yerden giriş yapayım ama öncesinde panik atağı olanlar ve hemen etkilenebilecekler varsa okumasa iyi olabilir etkilenebilirler akşam akşam
Şimdi ben panikatak hastasıyım bilinçaltımda hastalıklar ile ilgili çok kötü anılar görüntüler vardı. Aslında öyle şiddetli bir panikatak hastası da değildim taa ki depreme kadar deprem beni çok etkiledi ve o deprem olduğu zaman babam çok korkmuş ve çaresiz görünüyordu biz balkon kapısı ve salon kapısının arasında kuşumuz kollarımız da duruyorduk ben ilk defa babamı öyle görmüştüm yani deprem biraz daha devam etseydi kesinlikle aşağıdan atlayabilidi çünkü korkulukların orada gidip geliyordu sonra biz artık sabah 10'a doğru eve geçmiştik çünkü normalde 1 kere şiddetli bir deprem olduğunda artık olmazdı neyse kahvaltımızı ettik kuşumuzu da salm8ştık kafeste çok sıkılmıştı ablam çocuk odasında evi süpürüyordu ablam salonda toz alıyordu annem balkon yıkıyordu ben misafir odasında oturuyordum sonra masa gidip gelmeye başlıştı bağıra bağıra deprem oluyor demiştim kuşumuz normalde çıktı mı bir daha zor kafese girerdi biz onu içeri sokmaya çalışıyorduk deprem hâlâ devam ederken ama olmayınca ablam hepinizi çekiştirip dışarı çıkartmıştı bina çökebilir diye biz montumuzu dahi almadan ev terlikleriyle dışarı çıkmıştık bı yarım saat boyunca aklımızda sadece kuşumuz vardı çünkü pencereler full açıktı ve kuşumuz evin bütün odalarını gezer neyse işte yatım saat sonra annem ablam ve ben eve iş bölümü yaparak girdik ben kuşu kafese sokarken annem pencereleri kapattı hırsızlar girmesin diye ablam da montlarımızı aldı o an hepimiz öule rahatlamıştık ki başta hepimiz kuşu kafesten çıkardık diye vicdan azabı çekiyorduk neyse işte 3 gün boyunca arabada kaldık sonra babaannemlere geçtik daha yeni oturduk babam annem ve ablam biz eve gidiyoruz dediler o an o kadar korktum ki onlara bir şeyl olur diye 2 saat fln işleri vardı evde ben onlara gitmeyin diyodum ama annem biz hemen geliriz dedi biraz geç geldiler onlar gelene kadar köşede tek kişilik koltuğa oturup sadece sallantılara odaklanıyordum ve 3lüi sallantıları bile hissediyordum 15 dakikada bir annemi arayıp nerede kaldınız diyordum taa ki evden çıktık mesajı alana kadar da o koltukta öylece oturdum neyse işte artık deprem korkusunu yeni yeni atlattık okul sayesinde ama bu sefer okul stresi tuttu yazılı zamanı yaklaştı hocalar bizi sürekli tehdit ediyordu çok zor hazırlayacağız diye ben tarih sınavında artık elim ayağım çok kötü bir şekilde titriyordu arkadaşım beni sakinleştirmeye çalışıyordu neyse işte yazılı da bitti. Bende aşırı derecede kansızlık var ve çarpıntı yapıyordu be ben kalp krizi geçireceğimden korkuyordum çünkü kansızlığa bağli olarak kalbim atıyo ben korkuyorum daha çok atıyo artık kollarım uyuşuyo ve nefesim kesiliyo bacaklarımı hissetmiyordum ben böyke 1 hafta fln uğraşırken baş ağrılarım olmaya başladı 3 hafta fon sürdü ve benim ablamın arkadası benim şu anki yaşımdayken tuvalette beyin kanaması geçirirp ölmüştü ve ben gece sürekli acaba kalp krizi mi geçireceğim yoksa beyin kanaması mı geçireceğik diye düşünüyordum o sırada hastane ev arası gidip geliyorduk en son doktora Mr tavsiye etti annem Mrdan çok korkardı ve sürekli bize anlatırdı o yüzden ben de çok gerdindim MR'a gireceğim zamn sonra işte sonuçları doktor söylediğinde sol beyinciğimde siyah olması gereken yer parlak beyazmış ve beynimde bazı yerlerde lekelenme var sonra bende MS hastalığından şüphelendiler belimden sıvı alacaklardı teyzem beni Ankara çağırdı 1 ayda orada hastane işkeri ile uğraştık orada da mr kan tahlili şu bu fln bir ay geçti sonuç şu ki beynimde iyi huylu bir tümör varmış sadece ve korkulacak bir şey değilmiş ama bunların hepsi üst üste geldi ve Aşırı derecede panik bir insan oldum en ufak bir yerim ağrısa hemen internete bakıyorum biliyorsunuz Google en ufak şeyde bile tabuta sokuyor resmen ama ben bunu bilmeme rağmen çok korkuyorum ve hemen karnım ağrımaya midem bulanmaya elim ayağım titremeye başlıyo çok kötü oluyorum anneme de söyleyemiyirum çünkü benim panik olmama çok kızıyo benim sağlımı kötü etkilediği için (bayağı uzun yazdım okur musunuz bilmiyorum ama gerçekten içimi boşaltmam gerekiyordu arkadaşlarıma da anlatmıyorum pek fazla onların da üzüomesini istemiyorum malum bu sene artık bizim sınav senemiz başladı neredeyse) buraya kadar okuyan varsa teşekkürler ve ne yapabilirim yardımcı olabilirler ve çok mutlu olurum

 

[Sweet Mimosa]

Fark ettim de biraz uzun olmuş uzun yazı okumak istemeyen varsa hiç başlamasa iyi olur
Şu an yazmaya ve anlatmaya çok ihtiyacım var ama nasıl başlayacağımı hiç bilmiyorum o yüzden bir yerden giriş yapayım ama öncesinde panik atağı olanlar ve hemen etkilenebilecekler varsa okumasa iyi olabilir etkilenebilirler akşam akşam
Şimdi ben panikatak hastasıyım bilinçaltımda hastalıklar ile ilgili çok kötü anılar görüntüler vardı. Aslında öyle şiddetli bir panikatak hastası da değildim taa ki depreme kadar deprem beni çok etkiledi ve o deprem olduğu zaman babam çok korkmuş ve çaresiz görünüyordu biz balkon kapısı ve salon kapısının arasında kuşumuz kollarımız da duruyorduk ben ilk defa babamı öyle görmüştüm yani deprem biraz daha devam etseydi kesinlikle aşağıdan atlayabilidi çünkü korkulukların orada gidip geliyordu sonra biz artık sabah 10'a doğru eve geçmiştik çünkü normalde 1 kere şiddetli bir deprem olduğunda artık olmazdı neyse kahvaltımızı ettik kuşumuzu da salm8ştık kafeste çok sıkılmıştı ablam çocuk odasında evi süpürüyordu ablam salonda toz alıyordu annem balkon yıkıyordu ben misafir odasında oturuyordum sonra masa gidip gelmeye başlıştı bağıra bağıra deprem oluyor demiştim kuşumuz normalde çıktı mı bir daha zor kafese girerdi biz onu içeri sokmaya çalışıyorduk deprem hâlâ devam ederken ama olmayınca ablam hepinizi çekiştirip dışarı çıkartmıştı bina çökebilir diye biz montumuzu dahi almadan ev terlikleriyle dışarı çıkmıştık bı yarım saat boyunca aklımızda sadece kuşumuz vardı çünkü pencereler full açıktı ve kuşumuz evin bütün odalarını gezer neyse işte yatım saat sonra annem ablam ve ben eve iş bölümü yaparak girdik ben kuşu kafese sokarken annem pencereleri kapattı hırsızlar girmesin diye ablam da montlarımızı aldı o an hepimiz öule rahatlamıştık ki başta hepimiz kuşu kafesten çıkardık diye vicdan azabı çekiyorduk neyse işte 3 gün boyunca arabada kaldık sonra babaannemlere geçtik daha yeni oturduk babam annem ve ablam biz eve gidiyoruz dediler o an o kadar korktum ki onlara bir şeyl olur diye 2 saat fln işleri vardı evde ben onlara gitmeyin diyodum ama annem biz hemen geliriz dedi biraz geç geldiler onlar gelene kadar köşede tek kişilik koltuğa oturup sadece sallantılara odaklanıyordum ve 3lüi sallantıları bile hissediyordum 15 dakikada bir annemi arayıp nerede kaldınız diyordum taa ki evden çıktık mesajı alana kadar da o koltukta öylece oturdum neyse işte artık deprem korkusunu yeni yeni atlattık okul sayesinde ama bu sefer okul stresi tuttu yazılı zamanı yaklaştı hocalar bizi sürekli tehdit ediyordu çok zor hazırlayacağız diye ben tarih sınavında artık elim ayağım çok kötü bir şekilde titriyordu arkadaşım beni sakinleştirmeye çalışıyordu neyse işte yazılı da bitti. Bende aşırı derecede kansızlık var ve çarpıntı yapıyordu be ben kalp krizi geçireceğimden korkuyordum çünkü kansızlığa bağli olarak kalbim atıyo ben korkuyorum daha çok atıyo artık kollarım uyuşuyo ve nefesim kesiliyo bacaklarımı hissetmiyordum ben böyke 1 hafta fln uğraşırken baş ağrılarım olmaya başladı 3 hafta fon sürdü ve benim ablamın arkadası benim şu anki yaşımdayken tuvalette beyin kanaması geçirirp ölmüştü ve ben gece sürekli acaba kalp krizi mi geçireceğim yoksa beyin kanaması mı geçireceğik diye düşünüyordum o sırada hastane ev arası gidip geliyorduk en son doktora Mr tavsiye etti annem Mrdan çok korkardı ve sürekli bize anlatırdı o yüzden ben de çok gerdindim MR'a gireceğim zamn sonra işte sonuçları doktor söylediğinde sol beyinciğimde siyah olması gereken yer parlak beyazmış ve beynimde bazı yerlerde lekelenme var sonra bende MS hastalığından şüphelendiler belimden sıvı alacaklardı teyzem beni Ankara çağırdı 1 ayda orada hastane işkeri ile uğraştık orada da mr kan tahlili şu bu fln bir ay geçti sonuç şu ki beynimde iyi huylu bir tümör varmış sadece ve korkulacak bir şey değilmiş ama bunların hepsi üst üste geldi ve Aşırı derecede panik bir insan oldum en ufak bir yerim ağrısa hemen internete bakıyorum biliyorsunuz Google en ufak şeyde bile tabuta sokuyor resmen ama ben bunu bilmeme rağmen çok korkuyorum ve hemen karnım ağrımaya midem bulanmaya elim ayağım titremeye başlıyo çok kötü oluyorum anneme de söyleyemiyirum çünkü benim panik olmama çok kızıyo benim sağlımı kötü etkilediği için (bayağı uzun yazdım okur musunuz bilmiyorum ama gerçekten içimi boşaltmam gerekiyordu arkadaşlarıma da anlatmıyorum pek fazla onların da üzüomesini istemiyorum malum bu sene artık bizim sınav senemiz başladı neredeyse) buraya kadar okuyan varsa teşekkürler ve ne yapabilirim yardımcı olabilirler ve çok mutlu olurum

Öncelikle geçmiş olsun canım
Aynı senin gibi bende hastalık konusunda çok hassasım ve bir türlü çözemiyorum.Bu hayatımı çok kötü yönde etkiliyor ve ne yapacağımı bende bilmiyorum.Ama senin durumun anladığım kadarıyla daha kötü.Psikologa gitmeyi deneyebilirsin eminimki faydasını görürsün.Eger ailem ona izin vermiyor dersen yapabildiğin kadar dışarıya çık hava al,evde kafanı dagatacak şeyler yap.Arkadaslarina, bize anlat derdini dök belki psikologlar gibi profesyonel yardım veremesekte sana yardımcı olmaya çalışırız.En kötü ihtimalle derdini döküp rahatlamis olursun.

 

[Only Once🍭]

Öncelikle geçmiş olsun canım
Aynı senin gibi bende hastalık konusunda çok hassasım ve bir türlü çözemiyorum.Bu hayatımı çok kötü yönde etkiliyor ve ne yapacağımı bende bilmiyorum.Ama senin durumun anladığım kadarıyla daha kötü.Psikologa gitmeyi deneyebilirsin eminimki faydasını görürsün.Eger ailem ona izin vermiyor dersen yapabildiğin kadar dışarıya çık hava al,evde kafanı dagatacak şeyler yap.Arkadaslarina, bize anlat derdini dök belki psikologlar gibi profesyonel yardım veremesekte sana yardımcı olmaya çalışırız.En kötü ihtimalle derdini döküp rahatlamis olursun.

İçinizi dökmek istediğinizde çekinmeyin uzun da olsa yazın. Yazdıklarını okudum ve yaşadığın her şey için öncelikle geçmiş olsun diyorum. Panik atağın nasıl hissettirdiğini bilmiyorum ama bu konuda terapi alarak olumsuz sonuçlarını azaltan bir arkadaşım vardı. Terapi ona iyi gelmişti. Belki düzenli terapi alabilirsin. Herhangi bir sorunun olduğunda google'a asla girmemeni tavsiye ederim ki sen de farkındasın zaten ama kendini bu konuda tutmaya çalış. Ayriyeten ailen ve arkadaşların bu konuda üzülmesin diyerek anlatmıyorsun ama her şeyi içine atıp bir başına çözmeye çalışmak da insanı yorar. Senin bileceğin iş ama hiç olmazsa birkaç kişiyle yaşadığın durumları paylaşmalısın. Hiç kimseye anlatamazsan bile biz buradayız. Buraya yazmaktan çekinme.
Tekrar geçmiş olsun <33

Bilmiyorum böyle birilerine de anlatmak fln hiç alışık olmadığım sevmediğim şeyler ama başka çare kalmazsa kendimi toparlamazsam gideceğim büyük ihtimal

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 22 Tem 2023

Öncelikle geçmiş olsun. Korkulacak bir şey olmamasına sevindim.
İşin doğrusunu tabi ki uzman bilir ama senin için en önemlisi psikolojik destek alman. Umarım kendini daha iyi hissedersin

Gönderi otomatik olarak birleştirildi: 22 Tem 2023

Ve bu yaşadıkların anormal değil. Annenin kızması falan yüzünden (her ne kadar senin iyiliğin için olsa da) kendini suçlama sakın. Yaşadıkların zor şeyler. Ki zor olmasa bile insanlar psikolojik rahatsızlıklarla uğraşabilir

Cidden biraz da olsa beni rahatlattın hepinize teşekkür ederim bana vaktinizi ayırıp koca bir paragrafı okuduğunuz için

 

[hyrnsgülfirstlady]

Çok geçmiş olsun kolay değil ki yaşadığın depremi yaşamama rağmen ben bile darmadağın oldum uyurken gözümü kapatıyorum ya sevdiklerime bişey olur korkusu basıyordu durup dururken. İyi ki yazmışsın uzun uzun bi kaç psikoloğun tavsiyesi de buydu yazmak içini dökmek çok büyük bir yardımcı aslında bu gibi durumlarda. Bir defter alıp hergün yazmayı da deneyebilirsin ya da buraya da yazabilirsin. içindeki hisleri somut olarak yazıda görmek iyi hissettiriyor. Umarım sağlık durumunda farklı bir sorun yaşamazsın. Ailenin dediği gibi stres yapman sağlığını ekstra etkiler bi kitapta şöyle okumuştum ‘hasta olmak, hasta olduğunu her gün kendine hatırlatmak kadar kötü etkilemiyor vücudu’ yaklaşık böyle bir cümleydi ve çok doğru. Geçenlerde iş başvurusunun son etabı sınava girdim benim için ölüm kalım meselesi bir aınav olmasa bile buraya kadar helip heves edip kaybetmek istemiyordum 5 dk kadar gözlerim kararacak gibiydi başım döndü kalp atışım çok arttı bi 5 dk taaa geçmişteki ben oldum. Üni den sonra ilk kez bir sınava girmiştim ve ben aştığımı düşünüyordum. Bazen bazı olaylar tetikliyor anladığım senin için deprem tetikleyici unsur olmuş. O 5 dk dan sonra sadece Aman ya dediğimi hatırlıyorum sonra rahatlamaya başladım. Senin Aman ya demen uzun sürer çünkü yaşadığın olaylar sarmalı benim ki kadar basit değil. Umarım sağlığınla ilgili bir sorunla karşılaşmazsın yapabildiğin kadar uzaklaş sağlığını olumsuz etkileyecek fikirlerden dediğim gibi yazmak güzel bir çözüm olabilir